Πανεπιστημιακό άσυλο. Ένα θέμα το οποίο επαναφέρεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, κατά τα οποία ως συνήθως συζητείται η κατάργησή του.
Πρόσφατο φυσικά γεγονός για την επαναφορά της συζήτησης αυτής αποτέλεσε η κατάληψη της Νομικής από τους λαθρομετανάστες, η οποία προκάλεσε την αναστάτωση στους πανεπιστημιακούς και στη φοιτητική κοινότητα και κατ’ επέκταση έγινε το θέμα των ημερών για όλους μας.
Βέβαια κανείς δεν υπολόγισε ότι εκείνη την ημέρα που όλοι ασχολούμασταν με τους λαθρομετανάστες και το αν είναι θεμιτή ή όχι η άρση του άσυλο, την ίδια στιγμή που έβγαιναν όλοι οι αρμόδιοι στα κανάλια, στη Βουλή έβγαινε και το πόρισμα για το σκάνδαλο της Siemens.
Τυχαίο; Δε νομίζω;
Μόνο τυχαίο δε φαίνεται να είναι το γεγονός αυτό και νομίζω ότι οφείλω να το σημειώσω, επειδή ακριβώς θεωρώ ότι πριν από όλες αυτές τις συζητήσεις για την κατάργηση ή μη του πανεπιστημιακού ασύλου, θα πρέπει να γίνει μια συζήτηση, ή μάλλον θα πρέπει απλά να καταργηθεί πρώτα από όλα το βουλευτικό άσυλο.
Και αυτό γιατί αν οι «καταργήσεις» δεν ξεκινήσουν από εκεί, κανένας βουλευτής, είτε πράσινος, είτε γαλάζιος, δεν έχει το δικαίωμα να αναφέρεται στο ακαδημαϊκό άσυλο, από τη στιγμή που το δικό του, το βουλευτικό, τού δίνει τη δυνατότητα να εμπλέκεται σε ένα σωρό σκάνδαλα και σε ένα σωρό απάτες, οι οποίες ποτέ δεν πρόκειται να αποκαλυφθούν. Όπως για παράδειγμα το σκάνδαλο της Siemens, στο οποίο και προαναφέρθηκα.
Για να μη θυμηθώ και το σκάνδαλο με τη Μονή Βατοπεδίου, όπου μπορεί να έγιναν πολλές εξεταστικές επιτροπές, αλλά κανείς δεν ανέλαβε την ευθύνη, κανείς δεν καταδικάστηκε και κανείς δεν πρόκειται να αποκαλυφθεί και να τιμωρηθεί για όλα αυτά, αφού δεν άργησε να φτάσει σιγά σιγά η μέρα της παραγραφής της υπόθεσης.
Το αναφέρουν άλλωστε όλοι οι Έλληνες ότι οι εξεταστικές δε γίνονται για τίποτε άλλο παρά μόνο για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου.
Και η κοροϊδία της κυβέρνησης και των τριακοσίων βουλευτών της συνεχίζεται αφού όλοι αυτοί που υποτίθεται ότι μας κυβερνούν, συζητούν τώρα για την άρση του πανεπιστημιακού ασύλου, χωρίς να λένε κουβέντα για την κατάργηση του δικού τους ασύλου στην εκμετάλλευση, αλλά και για την κατάργηση του ασύλου της Τρόικας και πάλι εκ της κυβερνήσεως, στα συνεχή και επίπονα μέτρα που πληγώνουν συνεχώς τον πολίτη οδηγώντας τον καθημερινά όλο και πιο κοντά στον γκρεμό.
Ας κοιτάξει λοιπόν πρώτα η Νέα Δημοκρατία να βρει και να καταδείξει τους ιθύνοντες των σκανδάλων στα οποία εμπλέκονται και ας αφήσει κατά μέρους το άσυλο του πανεπιστημίου, για το οποίο όπως φαίνεται βρήκε και πάλι την αφορμή που έψαχνε μετά τα όσα εξελίχθηκαν στη Νομική, αφού ως γνωστόν το συγκεκριμένο θέμα αποτελεί και ένα πάγιο αίτημα του γαλάζιου κόμματος.
Βέβαια για να είμαι ειλικρινής δεν πρέπει να παραλείψω και το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή το πανεπιστημιακό ή αλλιώς ακαδημαϊκό άσυλο, έτσι όπως λειτουργεί, πέρα από τα θετικά που προσφέρει σε φοιτητές και πανεπιστημιακούς, δίνει ασυλία και σε χρήστες ναρκωτικών και σε άλλα περιθωριοποιημένα άτομα, αφού μόνο λίγοι δεν είναι εκείνοι που κάνουν κατάχρησή του, θεωρώντας ότι εφόσον υπάρχει, δεν υπάρχει μόνο για την πανεπιστημιακή κοινότητα αλλά και για όσους θέλουν να το «εκμεταλλευθούν».
Σε αυτό όμως δε φταίνε σε καμία περίπτωση οι καθηγητές και οι φοιτητές των πανεπιστημίων, αφού το δικαίωμα αυτό κατακτήθηκε μετά από κάποιους που έδωσαν το δικό τους αγώνα.
Και ο αγώνας αυτός δόθηκε με σκοπό τη διασφάλιση της ακαδημαϊκής ελευθερίας και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών.
Μόνο που στην Ελλάδα, αυτή τη στιγμή η έννοια του ασύλου είναι σχεδόν ταυτισμένη με τη νομοθετική ρύθμιση που αποκλείει, ή αν θέλετε, δυσχεραίνει την επέμβαση της αστυνομίας στους χώρους του πανεπιστημίου.
Η σωστή έννοια αυτού συναντάται μόνο στα πανεπιστήμια της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Μήπως τελικά το άσυλο θα πρέπει να προστατεύεται από τους ίδιους τους φοιτητές, οι οποίοι και έχουν αποδείξει επανειλημμένα στις καταλήψεις τους ότι μόνο ανέφικτο δεν είναι κάτι τέτοιο, προκειμένου να σταματήσει η έννοια αυτή να γίνεται και έρμαιο στα χέρια κάθε πολιτικού, που δεν κοιτάει τα σκάνδαλα του κόμματός του και ασχολείται με οτιδήποτε άλλο μπορεί να φέρει μεγάλες αντιθέσεις και συζητήσεις για να μπορεί αυτός να κάνει ό,τι θέλει;
Μήπως θα πρέπει πρώτα να καταργηθεί το άσυλο των βουλευτών, το οποίο είναι απόλυτα ταυτισμένο με οικονομικά σκάνδαλα, μέσω των οποίων μεγαλώνει ο αριθμός των ακινήτων τους και οι καταθέσεις τους στις τράπεζες, με σκοπό να εξασφαλιστούν οικονομικά ακόμη και τα παιδιά των παιδιών τους για να μη χρειαστεί καν να μπουν αυτά στα ελληνικά πανεπιστήμια, που «προστατεύονται από το κακό άσυλο»;
Όλοι νομίζουν ότι το άσυλο για τους φοιτητές αυτή τη στιγμή έχει να κάνει μόνο με τις λέξεις «σπάω», «καίω», «καταστρέφω την περιουσία του πανεπιστημίου» γιατί απλά δεν ξέρουν. Γιατί απλά δεν είναι οι ίδιοι τους ενταγμένοι στη φοιτητική κοινότητα, γιατί δε γνωρίζουν ότι πέρα από τις κομματικές διαμάχες των φοιτητών, υπάρχει κάτι κοινό που τους συνδέει και αυτό είναι μόνο η φράση «άσυλο σημαίνει ελεύθερη διακίνηση ιδεών».
Ίσως γι’ αυτό και οι περισσότεροι Έλληνες βλέπουν θετικά την άρση του ασύλου.
Και όμως ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα εξαφανίσει για πάντα το μόνο ίσως καλό στοιχείο που έχει μείνει στην Ελλάδα και κυρίως στα ελληνικά πανεπιστήμια, που δεν είναι άλλο από το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης και της διακίνησης των ιδεών.
Κύριοι πολιτικοί, ασχοληθείτε σας παρακαλώ πρώτα με εσάς, κοιτάξτε να βρείτε κανέναν υπεύθυνο για τα σκάνδαλα και να τον καταδικάσετε, διώξτε το ΔΝΤ από τη χώρα μας και αφήστε τους φοιτητές και τους πανεπιστημιακούς να προσφέρουν στην ελληνική κοινωνία ελεύθερα τις ιδέες τους.
Εξάλλου απ’ ότι φαίνεται το δικό σας πολιτικό άσυλο στις περικοπές της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων και στα μέτρα που παίρνετε, θα είναι το πρώτο που θα καταργήσει το ακαδημαϊκό άσυλο, όταν στους τοίχους των ελληνικών πανεπιστημίων θα υπάρχουν αφίσες με τις ευγενικές χορηγίες των εταιρειών που θα βλέπουν και θα λειτουργούν τα πανεπιστήμια ως άλλη μια επιχείρησή τους, η οποία αντί για προϊόντα, θα βγάζει πτυχία φοιτητών, έναντι υψηλού αντιτίμου.
