Θα ήμουν ο τελευταίος που θα έλεγα κάτι άσχημο για τις εκδηλώσεις που κατά καιρούς διοργανώνει το Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης κι αυτό γιατί έχω τη χαρά να γνωρίζω πολύ καλά τους ανθρώπους του και την προσπάθεια που καταβάλουν ώστε όχι απλά να διασωθεί αλλά και να αναδειχθεί ο πολιτισμικός πλούτος της Θράκης μας. Εξάλλου τόσο εγώ προσωπικά όσο και η Τ, πάντα αναδεικνύουμε με την όποια δύναμη έχουμε στο χώρο των μέσων μαζικής ενημέρωσης τις δραστηριότητες του Ιδρύματος, είτε αυτές αφορούν στις εκδηλώσεις που διοργανώνει είτε σε κάτι άλλο.
Επειδή όμως θεωρώ πως είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος δε διστάζει να πει τα πράγματα με το όνομά τους είμαι υποχρεωμένος να αναφερθώ σε μια από τις τελευταίες εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης και η οποία είχε ως θέμα ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ. Πιστεύοντας λοιπόν ότι πρόκειται για μια ιδιαίτερα σημαντική εκδήλωση αποφάσισα να την παρακολουθήσω και πράγματι δεν έκανα λάθος. Το όλο θέμα καθώς και οι τοποθετήσεις των ειδικών ήταν πολύ ενδιαφέρουσες και ομολογώ πως τα περισσότερα από αυτά τα άκουσα για πρώτη μου φορά.
Αδυνατώ όμως να καταλάβω τη θέση που είχε ανάμεσα στους εξαίρετους επιστήμονες του κλάδου της γλωσσολογίας ένας επιχειρηματίας ο οποίος ούτε γλωσσολόγος είναι ούτε κάποια σχέση με το όλο αντικείμενο έχει. Πρόκειται για τον Πρόδρομο Εμφιετζόγλου ο οποίος, δεν ξέρω ως τι, κλήθηκε από τους διοργανωτές της εκδήλωσης να μιλήσει για τη γλώσσα των Πομάκων. Στην αρχή της ομιλίας του βέβαια ομολογώ ότι ξεκίνησε πολύ καλά και αναφέρθηκε πράγματι, αν και δεν είναι όπως προανέφερα γλωσσολόγος ή κάτι άλλο παρόμοιο, στο όλο ζήτημα των Πομάκων στη καθαρά γλωσσική του διάσταση αν και πρέπει να πω ότι οι λέξεις που έφερε ως παραδείγματα είτε είναι ανύπαρκτες στη Πομάκικη γλώσσα είτε έχουν τελείως διαφορετικό νόημα από αυτό που μας περιέγραψε ο κύριος Εμφιετζόγλου.
Το θέμα των Πομάκων βέβαια στη γλωσσική του διάσταση ασφαλώς και είχε μια θέση στη θεματολογία της συγκεκριμένης εκδήλωσης μόνο που μετά από λίγα λεπτά ο κύριος Εμφιετζόγλου ξέφυγε τελείως από το αντικείμενο της εκδήλωσης και άρχισε να πολιτικολογεί. Σε Τουρκικά προξενεία αναφέρθηκε, για Τούρκους υπουργούς εξωτερικών μίλησε, ελληνικές κυβερνήσεις κατηγόρησε και μιλούσε γενικά για πρόσωπα και γεγονότα που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το θέμα της εκδήλωσης.
Δε λέω πως αυτά που ανέφερε, τουλάχιστον τα πιο πολλά δεν ήταν σωστά, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και δεν έπρεπε να ακουστούν, λέω απλά ότι ειπώθηκαν σε μια εκδήλωση στην οποία με βάση τη θεματολογία της δεν είχαν καμία θέση. Για όλα αυτά θα μπορούσε κάλλιστα το Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης να διοργανώσει μια ξεχωριστή εκδήλωση της οποίας η θεματολογία θα ήταν πολιτικού περιεχομένου. Φυσικά περιττό να πω ότι από ένα σημείο και μετά ο κύριος Εμφιετζόγλου απλά έκανε μια πολύ καλή διαφήμιση στον εαυτό του και στα όσα έχει κάνει ή μάλλον προθυμοποιήθηκε να κάνει για την κοινωνία των Πομάκων.
Συγκεκριμένα αναφέρθηκε στην προ ετών πρόταση του προς το υπουργείο παιδείας να χρηματοδοτήσει για μια δεκαετία τη δημιουργία μιας έδρας Πομάκικης γλώσσας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο καθώς και στην πρόταση του προς τον ίδιο φορέα να χρηματοδοτήσει επίσης για μια δεκαετία τη λειτουργίας της βιβλιοθήκης στον οικισμό Μύκη, μια βιβλιοθήκη η οποία λέγεται ότι κινδυνεύει να κλείσει εξαιτίας της έλλειψης πόρων. Μήπως όμως και στις δυο αυτές περιπτώσεις ο πρόεδρος της ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ Α.Ε υπέβαλε τη συγκεκριμένη πρόταση διότι εκ των προτέρων γνώριζε ότι η απάντηση που θα λάβει θα είναι αρνητική; Μήπως δηλαδή επιχείρησε απλά να κάνει έναν ανέξοδο πατριωτισμό;
Αλήθεια τι έφταιγαν οι φιλόλογοι και οι υπόλοιποι ακροατές οι οποίοι παραβρέθηκαν στη συγκεκριμένη εκδήλωση πιστεύοντας ότι από αυτά που θα ακούσουν θα εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους γύρω από την ελληνική και Πομάκικη γλώσσα τελικά άκουσαν πέραν των διακεκριμένων επιστημόνων που πραγματικά είπαν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, και έναν επιχειρηματία να μιλάει για τα «κατορθώματα» του;
Όσο για τον ίδιο τον κύριο Εμφιετζόγλου, είναι πολύ φυσικό μετά από αυτά που μας είπε, πολλοί από αυτούς που τον άκουσαν να βλέπουν στο πρόσωπο του έναν σύγχρονο ήρωα ο οποίος και πολλά χρήματα θυσιάζει και με ένα ολόκληρο κράτος τα βάζει για να βοηθήσει τους Πομάκους. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Προσωπικά, επειδή τυχαίνει να γνωρίζω κάποια πράγματα γύρω από το συγκεκριμένο άτομο, λέω πως δεν είναι έτσι. Να θυμίσω μόνο σε κάποιους που ξέρω εκ των προτέρων ότι θα διαφωνήσουν μαζί, την ξαφνική προσχώρηση του κυρίου Εμφιετζόγλου στην παράταξη του Γιώργου Καρατζαφέρη. Μια κίνηση για την οποία τότε όλοι μας απορήσαμε και από ότι λέγετε ο στόχος του ήταν η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή και μόλις πέτυχε τον στόχο του ο πρόεδρος της ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ Α.Ε, αποχώρησε «εν μία νυκτί» από τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό.
Επίσης να θυμίσω ότι κάποτε, πριν από πολλά χρόνια, σε κάθε επίσκεψη του κυρίου Εμφιετζόγλου στα Πομακοχώρια της Ξάνθης, έσπευδαν οι κάτοικοι όλων σχεδόν των οικισμών να τον καλωσορίσουν και τώρα τον υποδέχονται τρεις και ο κούκος. Επίσης θα πρέπει να θυμίσω πως ο άνθρωπος αυτός που τώρα λέει ότι βοήθησε και εξακολουθεί να βοηθάει τους Πομάκους, πριν από μερικά χρόνια και χωρίς να του φταίνε σε τίποτα, τους απομάκρυνε από την εταιρία μόνο και μόνο γιατί έφεραν ένα συγκεκριμένο επώνυμο. Να θυμίσω πως όλοι όσοι από τους μουσουλμάνους και όχι μόνο της Θράκης υπήρξαν συνεργάτες του κυρίου Εμφιετζόγλου, ήταν μισθωτοί και μόλις σταματούσε ο μισθός , σταματούσε και η συνεργασία καθώς και η Ελληνική συνείδηση των μουσουλμάνων συνεργατών του. Ένα τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί η πολύ συχνή πλέον αλλαγή διευθυντή στην μηνιαία «πομάκικη» εφημερίδα ΖΑΓΑΛΙΣΑ.
Τα ξέρουν άραγε όλα αυτά εκείνοι που θεωρούν τον κ. Πρόδρομο Εμφιετζόγλου έναν σύγχρονο ήρωα; Προφανώς όχι. Εγώ όμως που τα γνωρίζω θεωρώ ότι είναι χρέος μου να τα καταθέσω πλέον και δημόσια προς αποκατάσταση της αλήθειας και της αδικίας που γίνεται εις βάρος εκείνων που πραγματικά έχουν προσφέρει πολλά για τους Πομάκους και τη διάσωση της γλώσσας τους, είτε αυτοί είναι μουσουλμάνοι είτε είναι χριστιανοί. Οι εποχές που τα μεγάλα λόγια είχαν πέραση και έπειθαν τον κόσμο ανήκουν πλέον οριστικά στο παρελθόν. Τώρα μετράνε μόνο οι πράξεις και από αυτές δυστυχώς βλέπουμε ελάχιστες.
