Το debate ολοκληρώθηκε το βράδυ της Δευτέρας χωρίς να προκύψουν σαφή πολιτικά συμπεράσματα. Τόσο γιατί οι πολιτικοί αρχηγοί δεν ήθελαν να τοποθετηθούν για την επόμενη μέρα όσο και γιατί οι δημοσιογράφοι δεν έθεσαν τα αυτονόητα ερωτήματα που ανάγονται στη σκληρή καθημερινότητα του πολίτη, από την ουρά στην εφορία μέχρι την ουρά στο δημόσιο νοσοκομείο και τα πρόβλημα της δημόσιας εκπαίδευσης, του πελατειακού κράτους, της γραφειοκρατίας. Αυτά τα ερωτήματα στα οποία οι απαντήσεις δεν μπορεί να είναι «πρέπει να γίνουν αλλαγές» αλλά τί μπορεί να κάνει ο καθένας τους!
Ο όρος του δημόσιου, προνομιακός χώρος της αριστερής ρητορικής και ανάλυσης, μοιάζει να χάνεται σε αυτές τις εκλογές και να εγκλωβίζεται μέσα στις ατέρμονες συζητήσεις για τα ισοδύναμα, τη διαπραγμάτευση και τη «σταθερότητα». Και επίσης επειδή οι «δημοσιογράφοι-φίρμες» που πρωταγωνιστούν στο debate δεν θέτουν αυτά τα ερωτήματα γιατί ούτε τη δημοσιογραφία αλλά ούτε την κοινωνία μπορούν να εκπροσωπήσουν , παρά μόνο τους εαυτούς τους και τα συμφέροντα που παράγουν καθημερινά την εικονική πραγματικότητα στα δελτία των 8.
Κατά τα άλλα η πραγματική δημοσιογραφία εκπροσωπήθηκε από τον συντονιστή Πάνο Χαρίτο. Μάλιστα, σε κάποιους φαιδρούς δεν άρεσε το «στυλ» του ίσως γιατί μερικοί ζουν ακόμη στη «δήθεν» και προκλητική ευμάρεια των ψεύτικων ινδαλμάτων περασμένων δεκαετιών που κατέρρευσαν με την κρίση. Ας μάθουν όλοι αυτοί ότι την χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας υπηρετούν άνθρωποι σαν τον Χαρίτο, η καριέρα του οποίου υπενθυμίζει ποιες είναι οι αξίες και ποια η αποστολή του δημοσιογράφου.
Ίσως στο debate του μέλλοντος να προσκαλούνται οι πραγματικοί δημοσιογράφοι της έρευνας και της κοινωνίας και όχι οι εκπρόσωποι της πολιτικής και της επιχειρηματικής ελίτ, όπως σε αυτές τις εκλογές. Η απόδειξη είναι πως οι ερωτώντες δεν απασχόλησαν καμία πολιτική ή δημοσιογραφική εκπομπή για κάποιο ερώτημά τους (στην ουσία πολιτικολογούσαν ακατάσχετα και δεν υπέβαλαν συγκεκριμένα ερωτήματα) αλλά τα μεσημεριανά σόου, όπου αναλύουν το ντύσιμο και το χτένισμά τους…
Σε επίπεδο εντυπώσεων ο καθένας επιδίωξε να περάσει την εικόνα που ήθελεστο κοινό που ήθελε. Εμφανές ήταν επίσης ότι στη διάρκεια των διαλειμμάτων- time out υπήρξαν οδηγίες όπως με τον Τσίπρα να σταματά τα ειρωνικά χαμόγελα στη διάρκεια των απαντήσεων Μεϊμαράκη. Από την πλευρά του ο Πρόεδρος της ΝΔ ήταν ίσως περισσότερο σφιγμένος από το προηγούμενο ντιμπέιτ (ήθελε ενδεχομένως να περάσει την εικόνα του στιβαρού συντηρητικού ηγέτη που αρέσει σε αυτό το κοινό) αλλά σχολιάστηκαν αρνητικά οι πολλές επαναλήψεις κάποιων φράσεων κλισέ για τον αντίπαλό του ενώ ήταν πολύ αρνητική η εμμονή με το σκηνοθέτη για το ύψος !
Στα σημεία φαίνεται να κέρδισε ο Τσίπρας, σαν τηλεοπτική εικόνα το debate ήταν μακράν το καλύτερο που έχουμε παρακολουθήσει αλλά από άποψη ουσίας, δεν προστέθηκε κάτι συνταρκατικά καινούριο και δεν συνέβαλε στην απόφαση των πολιτών πριν την κάλπη. Ήταν ένα απαραίτητο πέρασμα για τους δύο αρχηγούς αλλά χρειάζονται αλλαγές τόσο στην οργάνωση όσο και στην πολιτική πρακτική αυτών των μονομαχιών.
Είναι εντυπωσιακό πόσο ενόχληση προκαλεί το γεγονός ότι ο Λάκης Λαζόπουλος προμοτάρει τον Τσίπρα. Φαντάζεται κανείς πως αισθάνονται οι υπόλοιποι για το γεγονός ότι όλο το μιντιακό σύστημα βρίσκεται στην αντίθετη πορεία εδώ και χρόνια ! Και αν ενοχλεί η σάτιρα (που κακώς διαλέγει πλευρά και δεν εστιάζει στην εξουσία όπως οφείλει) φαντάζεται κανείς πόσο τραγικό είναι να το κάνει η δημοσιογραφία.
Αν κάποιος πρέπει να εκνευριστεί είναι οι οπαδοί του Τσίπρα γιατί η στήριξη του Λάκη είναι όψιμη και ασύμβατη με τη διαδρομή του και το είδος του βίου του καθώς θα έπρεπε να συμβαδίζει με το σύστημα συμφερόντων που εξυπηρετεί. Για αυτό ίσως, όταν ο Λάκης στήριζε τον Καραμανλή δεν παρατηρούσαμε την ίδια ενόχληση αλλά μάλλον θεωρήθηκε φυσιολογικό…