Η σχέση γονέων και παιδιών είναι ένας δεσμός διαρκούς αλληλεπίδρασης, που «επεμβαίνει» στον ψυχισμό του παιδιού και διαμορφώνει πρότυπα και συμπεριφορές. O ρόλος των γονέων δεν περιορίζεται στη γέννηση του παιδιού και στη φροντίδα του κατά την περίοδο της παιδικής του ηλικίας αλλά επεκτείνεται και στον εξοπλισμό του παιδιού με όλες τις απαραίτητες ικανότητες και τα εφόδια για την επιτυχή αντιμετώπιση των προβλημάτων της ζωής του. Και ενώ η σύγχρονη κοινωνία έχει ξεπεράσει το ταμπού του ψυχολόγου, οι περισσότεροι γονείς ακόμα φοβούνται να επισκεφτούν έναν ψυχολόγο ή ένα φορέα προαγωγής ψυχοκοινωνικής υγείας για θέματα που αφορούν στην σχέση με τα παιδιά τους.
Όσο και αν έχουμε ξεπεράσει το ταμπού του ψυχολόγου σαν κοινωνία, οι περισσότεροι γονείς ακόμα φοβούνται να επισκεφτούν έναν ψυχολόγο για τα θέματα που αφορούν στην σχέση τους με τα παιδιά τους. Για κάποιους είναι δύσκολο να επισκεφθούν έναν ειδικό αφού θεωρούν ότι τα προβλήματά τους μπορεί να τους δυσκολεύουν την ζωή αλλά είναι απλά ώστε να χρειάζονται την βοήθεια ενός ειδικού. Άλλοι ίσως φοβούνται να έρθουν αντιμέτωποι με το πρόβλημα ή να το παραδεχτούν. Στο τέλος οι περισσότεροι απευθύνονται σε ειδικό όταν πλέον το πρόβλημά τους γίνει πολύ έντονο και δεν μπορούν να το διαχειριστούν.
Πρόληψη λοιπόν και κυρίως αυτό που πρέπει να έχουν όλοι οι γονείς στο βάθος του μυαλού τους είναι ότι δεν υπάρχει τέλειος ή ιδανικός γονιός! Υπάρχει όμως εκείνος ο γονιός ο οποίος αποδέχεται τον εαυτό του, τα βιώματα και τις εμπειρίες και δέχεται ότι είναι αναπόφευκτο να γίνουν «λάθη» και κάποια στραβοπατήματα. Αναγνωρίζει τα λάθη του και προσπαθεί να τα διορθώσει. Τέλος να σημειώσουμε ότι η άμεση κινητοποίηση των γονιών μετά την αναγνώριση μίας προβληματικής συμπεριφοράς στα παιδιά τους συμβάλλει θετικά στην άρση των προβλημάτων και η έγκαιρη παρέμβαση έχει αυξημένες πιθανότητες στην προσπάθεια απαλοιφής τους.
