Βαγγέλης Τριάντης
Μπορεί κατά καιρούς στην Ελλάδα πολιτικά πρόσωπα και δικαστές να στρέφονται κατά δημοσιογράφων όταν τους ασκούν κριτική και να οχυρώνονται πίσω από δικαιολογίες περί επιθέσεων στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και προσχήματα περί μυστικότητας των ανακρίσεων, ωστόσο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μάλλον έχει διαφορετική άποψη.
Ορισμένες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που έχουν ληφθεί κατά το παρελθόν, έχουν δημιουργήσει δικαστικό και νομικό προηγούμενο για το πώς οφείλουν οι δημοσιογράφοι να καλύπτουν θέματα μείζονος ενδιαφέροντος που κανονικά θα έπρεπε ειδικά από πολιτικά πρόσωπα και δικαστές να γίνεται σεβαστό. Κάτι τέτοιο όμως στην Ελλάδα δυστυχώς δεν συμβαίνει. Ειδικά οι δημοσιογράφοι του Documento έχουν δεχτεί ουκ ολίγες φορές επιθέσεις, για θέματα που έχουν αναδείξει αναφορικά με τη λειτουργία της Δικαιοσύνης. Λες και οι δικαστικοί λειτουργοί είναι υπεράνω κριτικής.
Παρόμοιες επιθέσεις έχουν δεχτεί και από πολιτικά πρόσωπα, τα οποία προκειμένου να δικαιολογήσουν τις όποιες εμπλοκές τους με τη Δικαιοσύνη επιτίθενται με χυδαίους χαρακτηρισμούς στο Documento που ουκ ολίγες φορές με τις αποκαλύψεις του για μεγάλα σκάνδαλα έχει γίνει αρωγός στο έργο των δικαστικών αρχών.
Μία χαρακτηριστική απόφαση σταθμός του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου είναι και η υπ’ αριθμόν 28309 που εξεδόθη τον Μάιο του 2015 και έγινε γνωστή ως υπόθεση «Χάλντιμαν». Η υπόθεση αφορά στη χρήση κρυφής κάμερας το 2003, από μία ομάδα ελβετών δημοσιογράφων. Οι δημοσιογράφοι πραγματοποίησαν μία δημοσιογραφική έρευνα η οποία είχε να κάνει με τις πρακτικές που χρησιμοποιούσαν οι ασφαλιστικοί πράκτορες. Για το λόγο αυτό μία δημοσιογράφος έκλεισε ένα ραντεβού με ασφαλιστικό πράκτορα υποδυόμενη την ενδιαφερόμενη για ασφάλεια ζωής.
