Μπορεί η 15η Μαρτίου να έχει καθιερωθεί πλέον ως παγκόσμια ημέρα του καταναλωτή και της προστασίας του, μπορεί οι καταναλωτικές οργανώσεις σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο να παίζουν κυρίαρχο ρόλο στην οικονομία και την κοινωνία, μπορεί και στην Ελλάδα να έγιναν αρκετά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση τα προηγούμενα χρόνια, όμως φαίνεται πως πλέον η πορεία αυτή στην χώρα μας αντιστρέφεται, με ευθύνη τόσο της πολιτείας όσο και των ίδιων των καταναλωτών.
Σε υπαναχώρηση φαίνεται να βρίσκεται πλέον το καταναλωτικό κίνημα στην χώρα μας κάτι που τεκμηριώνεται τόσο με βήματα προς τα πίσω από την ίδια την πολιτεία όσο και μέσα από την αδιαφορία που επιδεικνύουν οι ίδιοι οι καταναλωτές στο να οργανωθούν στους θεσμοθετημένους συλλόγους τους, όπως σημειώνουν με μία δόση απογοήτευσης και τα ίδια τα μέλη των καταναλωτικών οργανώσεων που έχουν απομείνει στην χώρα μας…
Μία εξέλιξη που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε δυσάρεστα αποτελέσματα πρώτα από όλα για τους ίδιους τους καταναλωτές και τα δικαιώματά τους, αφού οι κακόβουλοι και κακόπιστοι στην αγορά πάντοτε περιμένουν αυτή την χαλάρωση της επαγρύπνησης των καταναλωτών για να τους εκμεταλλευτούν.
