Ήταν στις 21 Απριλίου του 1967 όταν η χούντα των συνταγματαρχών κατέλυε την Δημοκρατία βάζοντας την χώρα για επτά χρόνια στο γύψο. Από το σκοτεινό καθεστώς δεν εξαιρέθηκε και η Θράκη όπου καθαιρέθηκαν όλοι οι εκλεγμένοι Δήμαρχοι και αντικαστάθηκαν από τους εκλεκτούς των χουντικών ενώ το καθεστώς στην περιοχή δεν είχε να αντιμετωπίσει αντίσταση αφού ήδη οι συμπαθούντες τον κομμουνισμό ήταν φακελωμένοι.
Μια ενδιαφέρουσα περιήγηση στην Ξάνθη της επταετίας, είναι αυτή που αποτυπώνεται μέσα από φιλμ επικαίρων και φωτογραφίες από το γκρουπ των Παλιών Φωτογραφιών με την ευκαιρία της 50ης επετείου από την τραγωδία του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών. H Ξάνθη την περίοδο της επταετίας δεν διέφερε σε τίποτε από τις υπόλοιπες επαρχιακές πόλεις. Η αντίσταση στο χουντικό καθεστώς ήταν, όπως και σε όλες σχεδόν τις επαρχίες -και ειδικά όσες δεν διέθεταν πανεπιστήμιο- σχεδόν μηδαμινή όπως αντίστοιχα και το καθεστώς δεν υπήρξε το ίδιο σκληρό εφόσον ήδη στη μικρή πόλη οι «συμπαθούντες τον κομμουνισμό» ήταν με ευκολία «φακελωμένοι» πριν την επιβολή της δικτατορίας και «δεν ηδύνατο να διασαλεύσουν την τάξιν και την ασφάλειαν». Οι περιορισμοί των ελευθεριών και έκφρασης καθώς και οι διακρίσεις ήταν όμοιες με την υπόλοιπη χώρα. Το κλίμα της εποχής αποτυπώνεται σε κάποιο βαθμό στις φωτογραφίες και , κυρίως, στις «επίσημες εκδηλώσεις» που προπαγάνδιζαν τα «Επίκαιρα» και είχαν σαν στόχο να αναδείξουν «τις αρετές» του καθεστώτος των Απριλιανών.
Βασικό χαρακτηριστικό των επισκέψεων οι «θεμελιώσεις» που ακολουθούσαν το πολιτικό αφήγημα της χούντας ότι «κάνει έργα», με κύριο εκφραστή τον Παττακό ο οποίος περιόδευε τη χώρα θεμελιώνοντας και εγκαινιάζοντας έργα όπως αυτό της ΕΒΖ στην Ξάνθη (Η ΕΒΖ ήταν πρωτοβουλία της κυβέρνησης ΕΡΕ από το 1960) ή το Διοικητήριο. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα κτίρια που έγιναν, κατασκευάστηκαν χωρίς οικοδομικές άδειες, κληροδοτώντας απίστευτα προβλήματα στην τοπική κοινωνία ακόμη και στις μέρες μας ενώ προηγήθηκαν «απαλλοτριώσεις» με «συνοπτικές διαδικασίες» και πρωταγωνιστή τον τότε Νομάρχη Κροντήρη. Ως προς το οικονομικό σκέλος αυτών των έργων, η διασπάθιση υπήρξε αντίστοιχη και των υπολοίπων την περίοδο της επταετίας. Σε όλες τις τελετές, εκτός από μεταφερόμενους χειροκροτητές, μεταφέρονταν και όλοι σχεδόν οι μαθητές των Γυμνασίων της πόλης για να φαίνεται ότι υπήρχε «πάνδημος» συμμετοχή και όπως μπορεί να διακρίνει κανείς από τον ήχο των φιλμ, οι «επευφημίες» τους είχαν συχνά ειρωνικό χαρακτήρα μέσω της επιδεικτικής υπερβολής. Οι αιρετοί τοπικοί άρχοντες είχαν αντικατασταθεί από διορισμένους Δημάρχους και Δημοτικά Συμβούλια που αναλάμβαναν τη διεκπεραίωση όλων αυτών των τελετών, διανθισμένων με τις απαραίτητες «εθνικoπατριωτικές» κορώνες. Η αισθητική πάντως των Απριλιανών αποτυπώνεται σε πολλές σκηνές ενώ το γνωστό «πουλί» της δικτατορίας δέσποζε στο κτίριο του Διοικητηρίου. Στη Θράκη, λόγω της ύπαρξης της μειονότητας, η χούντα έδινε μεγαλύτερη βαρύτητα και υπήρξαν αρκετά δημόσια έργα ενώ στα επίκαιρα της εποχής βρίσκουμε ενδιαφέρουσες αναφορές για τη μειονότητα «που απολαμβάνει αδιαμφισβήτητα ίσα δικαιώματα».
