Ως γραμματέα σε εκτιμούσα, ως μέλος σε σέβομαι…
Τον σεβασμό του στον πρώην Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ Σωκράτη Ξυνίδη, καταθέτει δημόσια ο Γραμματέας Οργανωτικού του Κινήματος Αλλαγής Στέφανος Παραστατίδης, εξηγώντας σε μακροσκελή ανάρτησή του το γιατί.
Για του λόγου το αληθές, αναφέροντας μεταξύ πολλών άλλων μία πολιτική επίσκεψή του προ καιρού στην Ξάνθη, όπου και συνάντησε τον Σωκράτη Ξυνίδη και του ζήτησε να ‘βάλει πλάτη’ για το κόμμα και όσα πιστεύουν ανήκοντας σε αυτόν τον χώρο, γράφει :
«Περίεργος τύπος για πολλούς ο Σωκράτης . Ιδιόρρυθμος, ευθύς μέχρι παρεξηγήσεως, σκληρός· μα και πληγωμένος. Ήταν ένας από εκείνους τους 160 που ανέλαβαν την ευθύνη να κρατήσουν την Ελλάδα όρθια, απέναντι στην αντιμνημονιακή λαίλαπα που τους στιγμάτιζε με κάθε τρόπο. Εγώ, νέτα σκέτα, τον πάω αυτόν τον τύπο. Δεν έχει τιμή αγοράς, δεν μετρά τις ιδέες του με κέρματα, δεν αποκλίνει ρε αδερφέ».
Κατόπιν αναφέρει ότι του ήρθε ένα μέιλ με αίτημα του Σωκράτη Ξυνίδη να γίνει ένα απλό μέλος της Νομαρχιακής Οργάνωσης της Ξάνθης. «Και δεν το ζητά ένας πρώην βουλευτής ή ένας πρώην υπουργός, το ζητά ένας πρώην γραμματέας του κόμματος. Από πρώτος να γίνει τελευταίος, από στρατηγός στρατιώτης», γράφει.
«Δεν είναι τα πρόσωπα που μετρούν, είναι οι ιδέες. Όμως για κάθε έναν που βολεύεται ή εξαγοράζεται, για κάθε έναν που είδε την πολιτική ως επάγγελμα ή ικανοποίηση της ματαιοδοξίας του, ας έχουμε κατά νου ότι υπάρχει και ένας Σωκράτης που μένει εκεί, μα εκεί, εκεί όπου σφυρηλατούνται οι ιδέες μας, ευάλωτες, γυμνές», συνεχίζει, καταλήγοντας με το άτυπο υστερόγραφο ότι «ως γραμματέα σε εκτιμούσα· ως μέλος σε σέβομαι ρε φίλε -όπου κι αν πάει, αυτό δεν αλλάζει»…
Η ανάρτηση του Σ. Παραστατίδη
*Σεβασμός
Η πολιτική τραυματίστηκε βαθιά στα χρόνια της κρίσης· ο δε πολιτικός μου χώρος, περισσότερο όλων. Οι αρχές έγιναν βορά στο βωμό του συμφέροντος και οι αξίες υπέστησαν εκπτώσεις δίχως όρια. Κατακερματιστήκαμε, γίναμε φυλές, ρεύματα, σέχτες, γεμίσαμε πληγές ανεπούλωτες, σηκώσαμε τείχη ανάμεσά μας, χάσαμε στο δρόμο την παραταξιακή μας συνείδηση, άλλοι ακόμη και τις ιδέες μας. Κάναμε και λάθη, πολλά λάθη. Όλοι μας, ανεξαιρέτως. Μικροί και μεγάλοι.
Η ανάκτηση της προοπτικής του χώρου μας προϋποθέτει 3 πράγματα: τις ιδέες, τους ανθρώπους που θα τις κουβαλήσουν και ένα συνολικό στρατηγικό σχέδιο.
Όμως δεν ξεκίνησα σήμερα να γράψω γι’ αυτό. Υπάρχει και κάτι ακόμη πολύ σημαντικό, αυτό που θα μας κάνει να υπερβούμε τα προβλήματα, τις αντιθέσεις, τις διαφωνίες. Και κείνο είναι να πάψουμε να δείχνουμε με το δάχτυλο αυτόν που έκανε μία άλλη επιλογή, αυτόν που έφυγε από συμφέρον, αυτόν που το σκέφτεται, αυτόν που αισθανόμαστε ότι μας πρόδωσε, αυτόν που μετρούμε ως λιγότερο ή περισσότερο συνεπή από εμάς, αυτόν που πήρε έναν άλλο δρόμο· διότι τότε θα ξεμείνουμε με σηκωμένα τα δάχτυλα να δείχνουμε ο ένας τον άλλο και η μόνη λύτρωση θα ΄ναι η λήθη.
Για να υπερβούμε τις αντιθέσεις και να ενώσουμε/μεγαλώσουμε ξανά την παράταξη, θα πρέπει να προχωρήσουμε δια του παραδείγματος, να γίνουμε εμείς το παράδειγμα. Να πούμε ένα ”όχι” σε μία πολιτική θέση, μία μεταγραφή, ένα οικονομικό αντάλλαγμα, μια πρόταση που ικανοποιεί το εγώ μας ή τη βόλεψή μας· να πούμε ένα όχι, χαμηλόφωνο, ταπεινό, αλλά τόσο καθαρό που να μην επιδέχεται αμφισβήτησης· να πούμε ένα όχι στη μετατροπή της πολιτικής σε ένα ανήθικο παζάρι. Και να γίνουμε από πρώτοι τελευταίοι, αν χρειαστεί, τέρμα πίσω, εκεί που δίνονται οι πραγματικές μάχες.
Λίγο καιρό πριν, έκανα μία πολιτική επίσκεψη στην Ξάνθη. Εκεί βρήκα τον Σωκράτη Ξυνίδη. Του είπα ότι είμαι αποφασισμένος να δώσω τη μάχη δίχως αύριο να σηκώσουμε ξανά τις ιδέες μας ψηλά. Του ζήτησα να βάλει πλάτη, βοήθεια ζήτησα, όχι για μένα, για μένα δεν θα ζητούσα, αλλά για μας, για όσα πιστεύουμε.
Περίεργος τύπος για πολλούς ο Σωκράτης . Ιδιόρρυθμος, ευθύς μέχρι παρεξηγήσεως, σκληρός· μα και πληγωμένος. Ήταν ένας από εκείνους τους 160 που ανέλαβαν την ευθύνη να κρατήσουν την Ελλάδα όρθια, απέναντι στην αντιμνημονιακή λαίλαπα που τους στιγμάτιζε με κάθε τρόπο.
Εγώ, νέτα σκέτα, τον πάω αυτόν τον τύπο. Δεν έχει τιμή αγοράς, δεν μετρά τις ιδέες του με κέρματα, δεν αποκλίνει ρε αδερφέ.
Σήμερα, μού ήρθε ένα e-mail με αίτημα του Σωκράτη να γίνει ένα απλό μέλος της Νομαρχιακής Οργάνωσης της Ξάνθης. Και δεν το ζητά ένας πρώην βουλευτής ή ένας πρώην υπουργός, το ζητά ένας πρώην γραμματέας του κόμματος. Από πρώτος να γίνει τελευταίος, από στρατηγός στρατιώτης.
Δεν είναι τα πρόσωπα που μετρούν, είναι οι ιδέες. Όμως για κάθε έναν που βολεύεται ή εξαγοράζεται, για κάθε έναν που είδε την πολιτική ως επάγγελμα ή ικανοποίηση της ματαιοδοξίας του, ας έχουμε κατά νου ότι υπάρχει και ένας Σωκράτης που μένει εκεί, μα εκεί, εκεί όπου σφυρηλατούνται οι ιδέες μας, ευάλωτες, γυμνές.
*Ως γραμματέα σε εκτιμούσα· ως μέλος σε σέβομαι ρε φίλε -όπου κι αν πάει, αυτό δεν αλλάζει.
