Όχι άλλοι νεκροί εν ώρα εργασίας! Ζητούν την άμεση διαλεύκανση των αιτιών και στήριξη της οικογένειας
Η λίστα των εργατικών ατυχημάτων όλο και μακραίνει : Δυο νεκροί εργάτες στο Δημάριο, στο εργοτάξιο της εταιρίας ΑΚΤΩΡ που κατασκευάζει τον κάθετο Ελληνοβουλγαρικό οδικό άξονα, δυο νεκροί εργάτες στο εργοστάσιο της ΕΛΒΙΖ, ένας νεκρός εργάτης σε λατομείο στο Βώλακα της Δράμας, ένας νεκρός στο εργοστάσιο της ΒΙΚΡΕ της Καβάλας και η λίστα καθημερινά δυστυχώς μεγαλώνει…
ΠΑΜΕ ΞΑΝΘΗΣ – ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Ο κατάλογος των «ανθρωποθυσιών» στο βωμό του κέρδους στο Νομό Ξάνθης δεν έχει τελειωμό, τονίζει το ΠΑΜΕ Ξάνθης σε ανακοίνωσή του, σχετικά με θανατηφόρο δυστήχημα που συνέβη χθες Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2020, στο κέντρο της Ξάνθης στην 28ης Οκτωβρίου, και σημειώνει
Ένας νέος συνάδελφος 23 ετών που εργαζόταν ως ντελίβερι, έχασε την ζωή του σε ατύχημα με το μηχανάκι του, εν ώρα εργασίας.
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
Το συγκεκριμένο ατύχημα είναι ακόμη ένα που προστίθεται σε ένα μεγάλο κατάλογο εργατικών ατυχημάτων, αλλά και δυστυχημάτων που σημειώνονται το τελευταίο διάστημα στους διανομείς όλων των κλάδων πανελλαδικά και έρχεται να προστεθεί σε αυτά που συνέβησαν, θανατηφόρα ή μη μέσα στο 2020 στην Ξάνθη.
Η επιθετικότητα των εργοδοτών σε σημείο που να τίθενται ζωές σε κίνδυνο και να έχουμε συνεχή εργατικά ατυχήματα στους τόπους δουλειάς, αποτελούν την άλλη όψη της “ανάπτυξης” στους κλάδους των Μεταφορών και του Επισιτισμού, βασίζεται στο συνολικότερο αντεργατικό πλαίσιο των προηγούμενων αντιλαϊκών κυβερνήσεων, που διατηρεί και ενισχύει η σημερινή κυβέρνηση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι διανομείς, σε βάρος των οποίων οι εργοδότες έχουν επιβάλει παντελή έλλειψη μέτρων προστασίας, ανασφάλιστη δουλειά, ελαστικές σχέσεις εργασίας, απληρωσιά, 8ωρη δουλειά σε ένα μηχανάκι με βροχή και κρύο για να βγει γρήγορα η δουλειά με το χρονόμετρο στο χέρι.
Απαιτούμε:
► Την άμεση διαλεύκανση αιτιών του ατυχήματος και του καταλογισμού των ευθυνών.
► Να εξασφαλιστεί για τους διανομείς η ένταξη τους στα βαριά και ανθυγιεινά.
► Την άμεση στήριξη της οικογένειας.
ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ – ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Όχι άλλοι νεκροί εν ώρα εργασίας!
Η ταξική οργάνωση είναι ζωτική ανάγκη!
Ακόμα ένας νέος άνθρωπος, ο 24χρονος Αμέτ Ογλού Ερκούτ, που εργαζόταν ως ντελιβεράς σε ψητοπωλείο της πόλης μας, έχασε χθες το απόγευμα τη ζωή του. Όντας εν ώρα εργασίας και πάνω στο μηχανάκι του, έπαθε ανακοπή καρδιάς και έπειτα προσέκρουσε σε οχήματα επί της οδού 28ης Οκτωβρίου. Ήταν πατέρας ενός μικρού κοριτσιού, και παρά το διαγνωσμένο σοβαρό πρόβλημα υγείας του, αναγκαζόταν να δουλεύει για ένα πενιχρό μεροκάματο, ενώ εξοργιστικό είναι το γεγονός ότι η εργοδοσία τον είχε ανασφάλιστο!
Το περιστατικό αυτό δεν είναι το πρώτο που συμβαίνει, καθώς ήδη μετράμε νεκρούς ή σακατεμένους μεροκαματιάρηδες στην περιοχή μας αλλά και πανελλαδικά. Δυο νεκροί εργάτες στο Δημάριο, στο εργοτάξιο της εταιρίας ΑΚΤΩΡ που κατασκευάζει τον κάθετο Ελληνοβουλγαρικό οδικό άξονα, δυο νεκροί εργάτες στο εργοστάσιο της ΕΛΒΙΖ, ένας νεκρός εργάτης σε λατομείο στο Βώλακα της Δράμας, ένας νεκρός στο εργοστάσιο της ΒΙΚΡΕ της Καβάλας και η λίστα καθημερινά δυστυχώς μεγαλώνει…
Για εμάς ο θάνατος αυτός δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Η καθημερινή πίεση που βιώνει με έντονο τρόπο ο κλάδος των διανομέων-ντελιβεράδων, ο αυξημένος φόρτος εργασίας ιδιαίτερα από το ξέσπασμα της πανδημίας και τα lockdown, τα εξοντωτικά ωράρια και οι απλήρωτες υπερωρίες, η επιβάρυνση του εργαζόμενου για τις βενζίνες και τη συντήρηση του δικύκλου ή οι ελάχιστες παροχές των εργοδοτών σε εξοπλισμό και μέσα προστασίας, δημιουργούν μια ασφυκτική κατάσταση. Άγχος και στρες για να πάνε οι παραγγελίες στην ώρα τους, δουλειά υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες καύσωνα, βροχής, χιονιού ή δυνατών ανέμων, κομμένες άδειες και ρεπό για να «βγει η δουλειά». Τα παραπάνω συνθέτουν μια αρκετά δύσκολη καθημερινότητα για τους διανομείς και ντελίβερι, ενώ παράλληλα ευνοούν τα ατυχήματα την ώρα της δουλειάς.
Ο θάνατος αυτός δεν πρέπει να περάσει «στα ψιλά». Σε κάθε χώρο εργασίας, μόνο η οργάνωση και η διεκδίκηση μπορεί να ανακόψει την επέλαση της βαρβαρότητας. Για να μη θρηνήσουμε άλλους νεκρούς και σακατεμένους, πρέπει να αναμετρηθούμε με όλες τις δυσκολίες της δουλειάς και τις απειλές των εργοδοτών. Για να μη συνηθίσουμε το θάνατο, πρέπει να «συνηθίσουμε» στη συλλογική στάση απέναντι στην εργοδοσία, απέναντι στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Μόνο μέσα από τη συσπείρωση των εργαζομένων, την ενότητα με βάση το ταξικό μας συμφέρον, τη σύγκρουση με τις αντεργατικές πολιτικές μπορούμε να ελπίζουμε πως θα ζήσουμε με αξιοπρέπεια.
