Ένα σταυροδρόμι που τραντάζονταν από τις φωνές και τα δυνατά μας γέλια!
Ένα σταυροδρόμι που μας είδε να αγκαλιαζόμαστε και να τρέχουμε ανέμελα, όταν παίζαμε κρυφτό και μηλάκια.
Ένα σταυροδρόμι που τραντάζονταν από τον ήχο που έκαναν τα κεραμίδια που έπεφταν κάθε φορά που τ’ ακουμπούσε με δύναμη η μπάλα μας, όταν παίζαμε τζαμί.
Ένα σταυροδρόμι που σταματούσαν τ’ αυτοκίνητα, για να παίξουμε εμείς!
Ένα σταυροδρόμι που έχει να εξιστορήσει δυνατές φιλίες, ανώδυνα μαλώματα, γόνατα που έτρεχαν αίματα κι εμείς συνεχίζαμε να παίζουμε σαν να μην συμβαίνει απολύτως τίποτα.
Ένα σταυροδρόμι που οδηγούσε στο φούρνο του κυρ Μήτσου και στον Γκόγκο για να αγοράσουμε παγωτό ξυλάκι και τσίχλες.
Ένα σταυροδρόμι .. που έχει την δική του ιστορία, όπως πολλά άλλα σταυροδρόμια.
Την ιστορία πολλών παιδιών που σήμερα είναι μεσήλικες, τη δική μας ιστορία!