Οι κάτοικοι της Νέας Κεσσάνης ευγνώμονες αποκαλούσαν το χωριό Πλαστήρια, περήφανοι για τον δικό τους πολιτικό που νοιάστηκε γι’ αυτούς
Γράφει ο Δημήτρης Γκαγκαλίδης
Ο στρατηγός Πλαστήρας γύριζε απ’ το Μικρασιατικό μέτωπο και σταμάτησε στην περιοχή της Νέας Κεσσάνης. Γεμάτη από αντίσκηνα με πρόσφυγες. Φτωχός και ταλαιπωρημένος κόσμος με βάσανα και προβλήματα.
Ελονοσία, κουνούπια, υδροδότηση, δουλειές και φαγητό. Τους λυπήθηκε και υποσχέθηκε βοήθεια. Κι όντως όταν έφτασε στην Αθήνα μερίμνησε κι η υπόσχεση έγινε πράξη κι ήρθε στην Νέα Κεσάννη. Οι κάτοικοι ευγνώμονες αποκαλούσαν το χωριό Πλαστήρια, περήφανοι για τον δικό τους πολιτικό που νοιάστηκε γι αυτούς.
Αρκετές οι μικρές ιστορίες για το ήθος και την λιτή ζωή του Πλαστήρα. Λένε ότι έτρωγε συχνά ελιές και ψωμί, συνηθισμένος απ’ τον πόλεμο. Λένε ότι όταν του δώρισαν χρυσό στυλό για να βάζει υπογραφές ως πολιτικός, γύρισε το δώρο πίσω λέγοντας : τα δώρα φέρνουν κι αντίδωρα !
Επίσης λένε ότι ως πρωθυπουργός κοιμόνταν συχνά σε ράντζο, ενώ ακόμη κι άρρωστος δεν δεχόταν να του βάλουν τηλέφωνο δίπλα στο κρεβάτι καθώς “η Ελλάδα πεινούσε ακόμη”…όπως έλεγε !
Μια φορά ο αδερφός του παρουσιάστηκε σε εταιρία ως υποψήφιος για δουλειά, σαν οδηγός φορτηγού. Όταν τον ρώτησαν τη σχέση έχει τ’ όνομα του με τον πρωθυπουργό, απάντησε :
– Είναι ο αδερφός μου, αλλά αυτός κι εγώ επιθυμούμε να μην το λάβατε υπόψη εάν υπάρχει κάποιος πιο κατάλληλος για την δουλειά!
