Γράφει ο Δημήτρης Γκαγκαλίδης
Στις 8 Μαρτίου είναι η Παγκόσμια “Ημέρα της Γυναίκας”.
Εν όψει του πολέμου στην Ουκρανία, συχνές είναι οι εικόνες των γυναικών, που προσπαθούν να επιβιώσουν, να σώσουν τα παιδιά τους, να νοιαστούν για την οικογένεια που έμεινε πίσω. Έτσι αυθόρμητα το μυαλό γύρισε πίσω στην Βουλγαρική κατοχή και στα Κομνηνά.
Εκεί στην πλατεία του χωριού είναι το άγαλμα – μνημείο της Κυριακής Στίγκα, θυμίζοντας την θυσία μιας μάνας…
“….Ήταν η χρονιά του 1943 όταν οι Βούλγαροι έμαθαν ότι ο αντάρτης γιος της Κυριακούλας, κρύβεται μέσα στο σπίτι. Ένα απόσπασμα ήρθε στα Κομνηνά και περικύκλωσε το σπίτι της. Χτύπησαν την πόρτα και ετοιμάστηκαν να εισβάλλουν μέσα. Η μάνα Κυριακούλα μπήκε μπροστά και τους εμπόδισε. Έχοντας μόνο όπλο τα νύχια και τα δόντια της. Για να δώσει χρόνο στον γιο της να πηδήξει απ’ το παράθυρο και να ξεφύγει.
Την έπιασαν και την οδήγησαν στην Φιλιππούπολη, για να την καταδικάσουν. Προς μεγάλη έκπληξη όλων ο εισαγγελέας την αθώωσε λέγοντας ότι “έκανε το καθήκον της ως μάνα”…..Οι Βούλγαροι όμως δεν ξέχασαν το περιστατικό.
Ένα χρόνο μετά – αρχές Ιούνη του 1944- βρέθηκαν πάλι στα Κομνηνά. Μάζεψαν τους κατοίκους στην πλατεία. Ήθελαν να μάθουν που κρύβονταν οι αντάρτες. Για να φοβηθούν τους έβαλαν να βλέπουν τα κομμένα κεφάλια 3 συγχωριανών τους.
Ένας απ’ αυτούς κι ο άντρας της Κυριακής Στίγκα. Την έπιασαν και την ρωτούσαν για τους δυο γιους της, τον Κωστή και τον Ανδρέα. Αυτή τους είπε: «… 10 παιδιά να ‘χα, θα τ’ έστελνα να πολεμήσουν για την πατρίδα! Την σκότωσαν μπροστά στο 3ο παιδί της, την μικρή Μαρίκα. Η μάνα Κυριακούλα πέρασε στην ιστορία……”
(στοιχεία από Τ. Κοντογιαννίδης)
