Γράφει ο Δημήτρης Γκαγκαλίδης
Τον “καλλιτέχνη” τον έλεγαν Λ. Κουνή. Πολυτάλαντος άνθρωπος στα νιάτα του. Από μπογιατζής σε σπίτια, μέχρι χαράκτης κοσμημάτων. Πρόσφυγας από το Αιβαλί, είχε κάνει αξιόλογες εργασίες στη Θεσ/νίκη (σε γνωστά ξενοδοχεία). Είχε έρθει στην Ξάνθη για να “ζωγραφίσει” τα Μιχαλογλαίικα, στην οδό Αγ. Βλασίου. Τελικά έμεινε μόνιμα στην πόλη. Έλεγε χαριτολογώντας :
– Αν πιεις απ’ το νερό της Ξάνθης, είναι γραφτό να μείνεις εδώ.
Είχε φτάσει κοντά στα 70. Ανέλαβε να ζωγραφίσει το τέμπλο της εκκλησίας Τιμίου Προδρόμου, στην παλιά Ξάνθη. Περισσότερο από αγάπη και εξυπηρέτηση, παρά για τα χρήματα. Για να ανεβεί και να το “φιλοτεχνήσει” έπρεπε να βρεθεί σκαλωσιά. Αυτή κόστιζε κι ήταν δύσκολο να μεταφερθεί. Την λύση έδωσαν οι κυρίες της γειτονιάς : Άσκησαν “πιέσεις” σε γνωστό εργολάβο και μετά από “διπλωματικές παρεμβάσεις” εξασφάλισαν δωρεάν την σκαλωσιά, αφού ο σκοπός ήταν ….ιερός.
Εκείνη την μέρα ο Κουνής ήταν σκαρφαλωμένος στο τέμπλο. Το σκαμνί που καθόταν κι εργαζόταν μπερδεύτηκε στα ξύλα της σκαλωσιάς. Δυστυχώς έπεσε από 3μ στο πάτωμα της εκκλησίας. Φάνηκε αιμόφυρτος κι όλοι νόμισαν ότι έγινε το κακό. Γρήγορα τον μετέφεραν στην κλινική Αγκόρτζα. Τελικά το κόκκινο υγρό στα ρούχα του ήταν περισσότερο μπογιές και λιγότερο αίμα. Ο άγιος είχε “βάλει το χέρι του” και την γλίτωσε. Δεν έπαθε τίποτε. Στην ιστορία έμεινε μόνο η τρομάρα του και τελικά…..το τέμπλο της Μητρόπολης Ξάνθης…..
