Γράφει ο Δημήτρης Γκαγκαλίδης
Λένε ότι κάποτε ήταν ένας “πονηρός” καντηλανάφτης. Έκανε δουλειές “του ποδαριού” κι όταν έβρισκε χρόνο βοηθούσε και στην εκκλησία. Τον καιρό εκείνο τα αυτοκίνητα ήταν λίγα στην Ξάνθη. Πολύς κόσμος ανέβαινε με τα πόδια στο μοναστήρι της Αρχαγγελιώτισσας, όταν ήθελε να ανάψει κερί.
Πήγαιναν απ’ το κεντρικό καλντερίμι του Σαμακώβ κι έφταναν στον σημερινό δρόμο, στην αλάνα. Από εδώ και πέρα, για τα τελευταία μέτρα ανάβασης, το πέτρινο καλντερίμι αγρίευε και γινόταν πιο δύσκολο. Ειδικά για τους ηλικιωμένους.
Έτσι λοιπόν -λένε- ότι την παραπάνω “δυσκολία” θέλησε να εκμεταλλευτεί ο “πονηρός” Ξανθιώτης καντηλανάφτης. Έφτιαξε μικρό προσκυνητάρι (φωτο, ίσως πρόκειται για παλαιότερο τμήμα καμπαναριό) στην “κάτω αλάνα” και προέτρεπε τους πιστούς να ανάψουν εδώ κερί, για να μην ανεβαίνουν την τελευταία ανηφοριά….
Λένε ότι αρκετοί ήταν αυτοί που σταματούσαν εδώ, θέλοντας και να ξαποστάσουν και να κάνουν το “τάμα τους”. Με αυτό τον τρόπο γέμιζε το “παγκάρι” στο εκκλησάκι, που φρόντιζε να “ξελαφρώνει” ο καντηλανάφτης που είχε και το κλειδί.
Τα “νέα” έφτασαν και στα αυτιά του Δεσπότη, που έδωσε εντολή να αφαιρεθεί το παγκάρι ώστε να μην μαζεύονται χρήματα. Όσες φορές όμως το κατέστρεφε, τόσες φτιαχνόταν κι έμπαινε ξανά εκεί. Αφού λοιπόν δεν γινόταν τίποτα, την λύση έδωσε η μπουλντόζα !
Το εκκλησάκι γκρεμίστηκε κι ήταν για χρόνια πεσμένο στη ρεματιά (φωτο δεξιά). Στα μετέπειτα χρόνια φτιάχτηκε εκ νέου τσιμεντένια βάση στο χώρο υπάρχει σε τσιμεντένια βάση και επανατοποθετήθηκε (φωτο αριστερά).
Τώρα, αλήθεια ή ψέματα …..ποιος ξέρει;
