Γράφει η Δημήτρης Γκαγκαλίδης
Λένε ότι εδώ ζούσε κάποτε ένας Τούρκος Μπέης. Είχε δικά του όλα τα κτήματα της περιοχής. Μέσα στην ιδιοκτησία ήταν κι ένας χριστιανός ασκητής. Όλοι τον σέβονταν και τον εκτιμούσαν. Μια μέρα η κόρη του Μπέη αρρώστησε. Παντού την πήγε, αλλά δεν βρήκε γιατρειά. Ώσπου ήρθε στον γέρο μοναχό. Αυτός προσευχήθηκε και το κορίτσι έγινε καλά. Από ευγνωμοσύνη του χάρισε το μέρος, όπου αργότερα χτίστηκε το μοναστήρι του Αι Νικόλα.
Η Μονή είναι “μετόχι” κι ανήκει στην ΙΜ Βατοπεδίου Αγίου Όρους. Παλαιότερα υπήρχε μεγάλος ξενώνας, που καταστράφηκε από πυρκαγιά. Η γέφυρα που συνδέει την στεριά με το μοναστήρι ήταν κάποτε μικρή, ξύλινη και στενή. Στα χρόνια μας έγινε καινούργια και λίγο φαρδύτερη. Σήμερα οι μοναχοί είναι συνήθως Κύπριοι. Υπάρχει και συνέχεια, καθώς ακόμη μια ξύλινη γέφυρα συνεχίζει προς το παρεκκλήσι της Παναγίας Παντάνασσας.
Ο Αι Νικόλας της λίμνης Βιστωνίδας είναι απ’ τα ωραιότερα μοναστήρια της Ελλάδας
Ιδιαίτερο, πανέμορφο, σεπτό και ιερό. Ο ήλιος κάνει συχνά την παρουσία του και καθρεφτίζεται στην υδάτινη επιφάνεια της λίμνης. Τριγύρω σπάνια πτηνά. Αποικίες ερωδιών, πελεκάνων, λαγγόνες και αβοκέτες. Και πολλά ροζ φλαμίνγκο. Η διαδρομή Πόρτο Λάγος προς Φανάρι είναι απ’ τις πλέον ειδυλλιακές.
Χρόνια πολλά σε όλους….
