Γράφει ο Δημήτρης Γκαγκαλίδης
Όταν πιάνει το μπουζούκι στα χέρια του…ζωγραφίζει !
Θυμάμαι ότι ήμασταν σ’ ένα Φεστιβάλ Μουσικών Σχολείων “Πόλις Ονείρων”, εδώ στην Ξάνθη, σε μια μεγάλη παρέα. Μιλώντας για μουσική και γι’ αυτόν τον Πανελλήνιο πετυχημένο πολιτιστικό θεσμό, που γίνεται κάθε Απρίλη στον τόπο μας. Είχαν έρθει 25-30 αντιπροσωπείες με μαθητές μουσικών σχολείων. Από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Κι απ’ το εξωτερικό. Είχα ακούσει μερικούς να παίζουν και να τραγουδούν. Πολύ καλοί. Καθόμασταν κι αναμέναμε την Ξανθιώτικη παρουσία – συμμετοχή.
– Φέτος θα καταπλήξουμε, θα εντυπωσιάσουμε….άκουσα να λέει ο Διευθυντής του Μουσικού Σχολείου Ξάνθης.
– Συγνώμη, κι άλλοι είναι πολύ καλοί. Γιατί νομίζετε ότι εμείς θα κάνουμε τη διαφορά ; ρώτησα ειλικρινά με απορία…
– Μα γιατί εμείς έχουμε τον Στέλιος Αχταρίδης !…είπε με σιγουριά
Κάπως έτσι λοιπόν έμαθα γι’ αυτό το παιδί. Ότι έκαμνε την διαφορά. Ότι ξεχώριζε για το ταλέντο του. Γέννημα θρέμμα Ξανθιώτης. Καλό παλικάρι. Ευγενικός, αγέρωχος και μάγκας (εκεί που πρέπει). Μαθητής κι απόφοιτος του Μουσικού σχολείου. Πάνω απ’ όλα όμως “δυνατός” στο μπουζούκι. Κι αυτό δεν το λέω εγώ. Το λένε αυτοί που ξέρουν, οι ειδικοί. Ο Στέλιος ήταν ο μόνος που μπορούσε κι έπαιζε με άνεση κι ευκολία ότι μουσικά κομμάτια του έδιναν διάσημοι καλλιτέχνες οι οποίοι συμμετείχαν στα Μουσικά Φεστιβάλ της Ξάνθης. Οι “φτασμένοι” μαέστροι, συνθέτες και δημιουργοί είχαν μιλήσει με τα καλύτερα λόγια. Έβγαζε πάντα την Ξάνθη…ασπροπρόσωπη !
Ο Στέλιος σήμερα σπουδάζει στη Θεσσαλονίκη. Έρχεται συχνά πυκνά στην Ξάνθη. Εκτός απ’ το να δει τους υπέροχους κι άξιους γονείς του, έρχεται και κάνει μερικές live εμφανίσεις (βλ. Κασετόφωνο Καφέ Ποτοπωλείον στην παλιά Ξάνθη. Όταν πιάνει το μπουζούκι στα χέρια του…ζωγραφίζει !
