Κάποτε εδώ υπήρχαν ξακουστά τσελλιγάτα. Κάθε τσέλιγγας μετρούσε την περιοχή του με οικογένειες, άλογα και γιδοπρόβατα. Στο Παλλάδιο ήταν του Μπίκου και Σκαμνού, ενώ στην Διαλαμπή του Ρόιδου, Ρέστα και Δαλακούρα.
Οι οικογένειες του Γκουντάκου βρισκόταν σε πολλά χωριά. Ο Φλώρος κι ο Γκράνας ήταν στην Αμβροσία, ενώ στην Πόρπη βρισκόταν το σοι του Φλωροκάπη. Οικογένειες Σαρακατσαναίων βρισκόταν παντού. Ζάρας, Κουτσογιάννης, Κούτρας κτλ.
Οι Σαρακατσάνοι έδιναν (και εξακολουθούν) μεγάλη σημασία στην αξιοσύνη, την ιεραρχία και αξιοκρατία. Μια ζωή με τα πατροπαράδοτα ήθη κι έθιμα. Απεχθάνονταν την ξενομανία και είχαν την Ελλάδα πολύ ψηλά στην εκτίμηση τους, ακόμη και σε φάσεις που είχαν τα δικά τους παράπονα.
Ποτέ δεν ήταν δουλοπρεπείς και στην αγέρωχη κορμοστασιά τους φαίνονταν όλος ο πατριωτισμός, το καθαρό βλέμμα κι η σκέψη τους.
Στη σημερινή “ισοπεδωτική” σύγχρονη εποχή, εξακολουθούν να συγκαταλέγονται στα τελευταία “αναχώματα”.
Χρησιμοποιώντας ανάλογα τον πολιτισμό, τις συνήθειες και την διαχρονική αντίληψη τους. Αξίζει μια βόλτα ….στα Χωριά των Σαρακατσάνων.
Κείμενο από Αλλιώτικες Προτάσεις – Δημήτρης Γκαγκαλίδης
