Γράφει ο Δημήτρης Γκαγκαλίδης
Ήταν το αγαπημένο μας μέρος. Εκεί πηγαίναμε “ημερήσια” εκδρομή με το Δημοτικό σχολείο. Εκεί πήγαιναν πολλοί Ξανθιώτες για Πρωτομαγιά. Λέγαμε…. “θα πάμε εκδρομή στον Τεκέ” και γεμίζαμε τα τάπερ με κεφτεδάκια, σαρμαδάκια και ψωμοτύρι.
Όταν φτάναμε βρίσκαμε καλό σημείο να “στρώσουμε” την κουρελού και τα πράγματα. Κι όλη την μέρα….παίζαμε. Ώσπου να πεινάσουμε. Και τότε το κάθε ψωμοτύρι με την ντομάτα ήταν πεντανόστιμο. Και το θυμόμασταν. Και θέλαμε να ξαναρθούμε…
Ο τεκές ήταν το σημερινό Άλσος Ευμοίρου, στην είσοδο του οικισμού. Τ΄ όνομα μάλλον το πήρε από προγενέστερο μουσουλμανικό “τεκέ” που ήταν εδώ (ασκητάρι για ιερωμένο). Είχε και αναψυκτήριο. Αργότερα “μετεξελίχθηκε” σε summer cub EDEM και τέλος σε εστιατόριο – ταβέρνα.
Εκείνα τα χρόνια υπήρχε κάτι σαν μονοπάτι, που το ακολουθούσαμε, εκτός του κεντρικού αυτοκινητόδρομου. Αχνά θυμάμαι ότι περνούσε απ’ το Γηροκομείο και έπειτα στο ύψος της Αστυνομικής Σχολής. Ο κόσμος τότε περπατούσε και δεν φοβόταν τις αποστάσεις.
Σήμερα ο τεκές γεμίζει όταν πανηγυρίζει το εκκλησάκι της Αγ. Μαρίνας, κάθε Ιούλιο.
(φωτο Παρασκευάς Ηλιάσκος)
