Με τον δικό του, ιδιαίτερο, τρόπο -αυτόν, που θέλει τα παράλογα να γίνονται… άλογα!
Σκεπτικό (του συγκεκριμένου) ενήλικα: το έργο στα Κιμμέρια θα έδινε πόντους στον Τσέπελη, γι’ αυτό, πρέπει οπωσδήποτε να μαγαριστεί (παράλογο;). Πώς θα γίνει αυτή η… ευγενής πράξη; Με έναν αντιπερισπασμό χωρίς πραγματικό στόχο (άλογον!).
Καθαρό συμπέρασμα: με την παράνοια δεν τα βάζει κανείς…
Ωστόσο, το «πρόβλημα» παραμένει…
Διότι, όταν ένας αυτοδιοικητικός άνδρας αισθάνεται την ανάγκη να κάνει αντιπολίτευση, επειδή ο Δήμαρχος προσπαθεί να υλοποιήσει ένα έργο πνοής για τους συνδημότες μας -στη συγκεκριμένη περίπτωση το έργο της αγροτικής οδοποιίας στα Κιμμέρια- τότε, η ιδιότητά του (του αυτοδιοικητικού, ντε) παύει… Αυτοδικαίως, πώς να το κάνουμε;
Γίνεται αντιληπτό, ότι, για συγκεκριμένο λόγο, ο Τσέπελης είναι για κείνον «κόκκινο πανί». Και αντιδρά με τον μοναδικό τρόπο που μπορεί: Την εκδούλευση.
Τόσα καταλαβαίνει, τέτοια κάνει.
Κι έτσι όπως τα κάνει, έτσι και θα τα «λουστεί».
Γιατί, η πρόθεσή του «κραυγάζει», από μίλια.
Και η κομματική του ιδιότητα την οποία έχει κάνει τρύπια κουρελού, έτσι όπως τη… σουρμαλάει, δεν έχει αντίκρισμα. Για να έχει, απαιτείται και λίγη… σταθερότητα.
Και είναι γνωστό τοις πάσι -και στα κεντρικά της ΝΔ, δηλαδή- ότι απ’ αυτήν δε διαθέτει.
Γι’ αυτό στέκεται εκεί που μπορεί. Στην προκειμένη, υπό του Μελισσόπουλου.
Σίγουρα, θα αισθάνεται μεγάλη περηφάνεια για το επίτευγμά του…
Που δεν είναι ότι έφτασε να… εκποιείται για χάρη του Σάββα, αλλά για το γεγονός ότι ένας… Λύρατζης μπέρδεψε τη λύρα με το κλαρίνο.
