Όπως φαίνεται και στο video που κατέγραψε η κάμερα του xanthipost.gr, το κοράκι προσπαθούσε επί ώρα να χωρέσει ένα αρκετά μεγάλο κλαδάκι μέσα στο στρογγυλό στόμιο. Δεν τα παράτησε. Το πάλεψε και τελικά βρήκε τον τρόπο και το τοποθέτησε μέσα στην εσοχή.
Ένα πολύ παρεξηγημένο πουλί, λόγω του χρώματός του, είναι ο Κόρακας, αρχαιοπρεπώς Κόραξ. Ο άνθρωπος βλέπει τον Κόρακα σαν κακό οιωνό, ως κάτι μαύρο που μόνο αναποδιές μπορεί να του φέρει. Είναι μονογαμικό πουλί. Ζει έως και 30 χρόνια αλλά επιβεβαιωμένα, κόρακες έζησαν μέχρι και 100 χρόνια. Γι’ αυτό όταν ένας άνθρωπος φτάσει περίπου τα 100 χρόνια, τον λένε “κορακοζώητο”. Κατασκευάζει τη φωλιά του συνήθως σε ψηλά δέντρα, σε βουνά ή απόκρημνα βράχια.
Άγνωστοι οι λόγοι αλλά το επίμονο εικονιζόμενο κοράκι, αγνοώντας την ευκαιρία να κάνει τη φωλιά του σε κάποιο πιο απόμερο σημείο της πόλης, επέλεξε ένα… αστικό και ιδιαίτερα κεντρικό σημείο της Ξάνθης (Δημαρχείο) για να χτίσει το σπίτι του, στην εσοχή μίας σπασμένης λάμπας.
Όπως φαίνεται και στο video που κατέγραψε η κάμερα του xanthipost.gr, προσπαθούσε επί ώρα να χωρέσει ένα αρκετά μεγάλο κλαδάκι μέσα στο στρογγυλό στόμιο. Δεν τα παράτησε. Το πάλεψε και τελικά βρήκε τον τρόπο και το τοποθέτησε μέσα στο στρογγυλό στόμιο, εσοχή μίας σπασμένης λάμπας. Η επιμονή και η υπομονή του έφερε και το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Σίγουρα η επιλογή του σημείου δεν θα έγινε στην τύχη από το -αναγνωρισμένα ευφυές- πτηνό που προφανώς θα έψαξε καλά όλα τα δεδομένα, πριν αρχίσει το κτίσιμο του σπιτιού του.
Τα κοράκια θεωρούνται τόσο έξυπνα όσο και οι χιμπατζήδες ή τα δελφίνια. Σε ένα τεστ λογικής, τα κοράκια έπρεπε να πάρουν ένα κομμάτι φαγητού, τραβώντας ένα κορδόνι με το νύχι τους, επαναλαμβάνοντας την κίνηση μέχρι να φτάσουν το φαγητό. Πολλά κοράκια μπόρεσαν να φτάσουν το φαγητό με την πρώτη προσπάθεια σε μόλις 30 δευτερόλεπτα. Στην άγρια φύση τα κοράκια σπρώχνουν βράχους στους ανθρώπους για να τους εμποδίσουν να φτάσουν στις φωλιές τους. Αν ένα κοράκι γνωρίσει ένα άλλο κοράκι, το παρακολουθεί για να δει που κρύβει την τροφή του και θα προσποιηθεί, ότι βάζει την τροφή του σε ένα μέρος, ενώ στην πραγματικότητα το κρύβει κάπου άλλου.
Αξίζει να επισημάνουμε πως ο κόρακας μένει πιστός στη σύντροφό του μέχρι θανάτου. Τη διαλέγει στο τέλος του χειμώνα και χτίζουν μαζί τη φωλιά τους χρησιμοποιώντας ξύλα, φύλλα και πηλό, ενώ στο εσωτερικό της δημιουργούν πολλές στρώσεις από τρίχες και λεπτά άχυρα. Εκεί το θηλυκό γεννά 3 με 5 αβγά που κλωσά καμιά εικοσαριά μέρες…
Ο κόρακας εξημερώνεται πολύ εύκολα και μαθαίνει να συζεί με τον άνθρωπο σε μεγάλο βαθμό. Κατά τον Μεσαίωνα σε πολλούς Πύργους στην Ευρώπη εκτρέφονταν και διατηρούνταν κοράκια όπου σε πολλές των περιπτώσεων ήταν και προσωπικοί φύλακες των ιπποτών εκτροφέων τους.
Στην Αρχαιότητα οι αρχαίοι Έλληνες έτρεφαν ιδιαίτερη αγάπη στο πτηνό αυτό που το είχαν αφιερώσει στο θεό Απόλλωνα.
Επίσης στη Γένεση αναφέρεται ως το πρώτο πτηνό που απελευθερώθηκε μετά τον κατακλυσμό το οποίο στη συνέχεια λησμόνησε και τον Νώε και την Κιβωτό του εξαιτίας των πολλών πτωμάτων ανθρώπων και άλλων ζώων που βρήκε. Έτσι ο Μωσαϊκός νόμος σύμφωνα με το Λευιτικό θεωρεί τον κόρακα “ακάθαρτο ζώο”. Γενικά το κοράκι θεωρείται στις περισσότερες κουλτούρες κακός οιωνός.
