Δημοσίευση του Δημήτρη Γκαγκαλίδη στην Ομάδα «Αγαπάμε Ξάνθη» – Η ιστορία κι η φωτογραφία δημοσιεύεται απ’ τον κ. Απόστολο Γρηγοριάδη σε βιβλίο – site anekdotapontiaka.wordpress.com
Ήταν λέει τότε, στα παλιά τα χρόνια. Όταν άρχισε η σφαγή κι ο διωγμός των Ποντίων. Ήμουν μικρός, περίπου στα 10. Δίπλα η μάνα μου Σωτηρία. Πιασμένοι χέρι – χέρι φτάσαμε μέχρι την Τραπεζούνται. Την αδερφή μου την αφήσαμε πίσω σε μια θεία, στο διπλανό χωριό. Στο λιμάνι επικρατούσε πανικός. Σκηνές από αρχαία Ελληνική τραγωδία. Κόσμος σκοτώνονταν, λιποθυμούσε, έκλαιγε, πονούσε. Απ’ την μια μεριά οι Τούρκοι, δεν άφηναν κανένα να φύγει απ’ την χώρα. Απ’ την άλλη οι Ρώσοι, προσπαθούσαν να βοηθήσουν τον κοσμάκη. Να φτάσουν απέναντι απ’ την Μαύρη θάλασσα, στο Βατούμ. Στην ελευθερία. Με κίνδυνο ζωής καταφέρνουν να ανεβούν στο καράβι. Τελευταία στιγμή πριν τους σκοτώσουν !
Ο καιρός περνά κι ο χρόνος τους βρίσκει στην Ξάνθη (1923). Εγκαταστημένοι στο χωριό Κατράμιο. Μετά από ταλαιπωρία. Ένας νέος γολγοθάς τους περιμένει. Η αναζήτηση της Σοφίας, της μικρής αδερφής. Επανειλημμένες οι επιστολές προς όλους. Κυρίως στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό και το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης. Κάθε μέρα στήνονταν στο ραδιόφωνο. Στην εκπομπή του ΕΕΣ: ” Την Σοφία Γρηγοριάδου αναζητούν η μάνα της Σωτηρία κι ο αδερφός της Ευστάθιος..”. Κι οι μέρες περνούν βασανιστικές….
Κάποια μέρα το Πατριαρχείο ενημέρωσε τους παπάδες ενοριών και χωριών. Από αυτούς ξεκίνησε μια ηλιαχτίδα που έμελλε να λάμψει. Ο ιερέας του χωριού Βογιατζίκ, ενημερώνει ότι κάποιος ντόπιος (Θωμάς) πήρε και υιοθέτησε ένα κορίτσι, την Σοφία. Απ’ το Ορφανοτροφείο. Ο κυρ Θωμάς αρνείται να πει κάτι στο κορίτσι. Μην περιμένοντας άλλο ο παπάς παίρνει πρωτοβουλία και ενημερώνει την κοπέλα….
Το 1926 η Σοφία φτάνει με πλοίο στην Καβάλα. Την περιμένουν κρατώντας μια φωτογραφία. Τότε, στην παιδική της ηλικία. Συναντιόνται. Ακολουθούν συγκινητικές στιγμές. Η Σοφία έρχεται και μένει στην Ξάνθη. Παντρεύεται και μετακομίζει στην οδό Κοραή. Αλληλογραφεί με τον κυρ Θωμά ως τον πόλεμο. Τα χρόνια περνούν και πάλι από σύμπτωση ο γέρος πλέον Θωμάς, ζητά να έρθει στην Ξάνθη. Το 1960 φτάνει και θέλει να περάσει τα τελευταία χρόνια ζωής του δίπλα στο κοριτσάκι που μεγάλωσε, αγάπησε και νοστάλγησε….
Η Σοφία του φέρεται σαν πραγματικό πατέρα. Τον γηροκόμησε και τον φρόντισε ως το τέλος της ζωής του, κάπου στην δεκαετία του 1970. Το απίστευτο παραμύθι είχε καλό τέλος….
(η ιστορία κι η φωτο δημοσιεύεται απ’ τον κ. Απόστολο Γρηγοριάδη σε βιβλίο. site anekdotapontiaka.wordpress.com)