Γράφει ο Δημήτρης Γκαγκαλίδης
Εκεί λέει στο μπαλκόνι του αρχοντικού, καθόταν η Ιουλία. Περίμενε στωικά. Τον σύζυγο, να πηγαίνει και να επιστρέφει απ΄ τα επαγγελματικά ταξίδια. Να λείπει για καιρό. Κι αυτή καρτερικά να αναμένει. Και μπροστά της… καμία ομορφιά. Καμία πανοραμική θέα. Παρά μόνο σπίτια. Τοίχοι και μάνδρες…. Λένε, ότι του παραπονέθηκε γι’ αυτό.
Κι αυτός, γυρνώντας απ’ ένα ταξίδι, έφερε χρήματα πολλά. Κι αγόρασε με μιας τα μπροστινά σπίτια κι οικόπεδα. Αυτά που “έκρυβαν” την ματιά. Για να έχει η Ιουλία ωραία θέα. Για να βλέπει και να περνούν ευχάριστα οι ώρες αναμονής.
Και φύτεψε 100 τριανταφυλλιές τριγύρω. Να ευωδιάζουν την αυλή. Να ομορφαίνουν το αρχοντικό. Και το δάπεδο να φορά βότσαλο. Περίτεχνο και βαλμένο με το χέρι.
Κι ο κηπουρός να το περιποιείται. Να το πλένει και να το αστράφτει…
Αρχοντικό Μιχαλόπουλου, γωνία Ορφέως και Λευκάδος
(ευχαριστών την κ. Κούλα)
