Εδώ η γιορτή είναι αλλιώς. Κάτι σαν να σε διαπερνά. Μέσα σου. Να μπαίνει στην καρδιά. Και να σου μένει η εικόνα.
Ιερή η μέρα της Παναγιάς. Τόσο που “πρέπει” να έρθουν πίσω….τα παιδιά της. Αυτά που λείπουν στα ξένα. Στη Γερμανία, στην Ευρώπη, παντού. Πρέπει να γιορτάσουν μαζί. Ιερό τάμα να γυρίσουν για τη γιορτή. Έτσι έμαθαν από παππούδες και γιαγιάδες. Η Dimitra Tsikalaki είναι στο νέο ΔΣ του Πολιτιστικού Συλλόγου. Μου είπε για τον Δεκαπενταύγουστο στον Κεχρόκαμπο. Για την εκκλησία. Για τον κόσμο. Για την πλατεία που πλημμυρίζει. Για τον εορταστικό ποδοσφαιρικό αγώνα. Με τον ΑΡΗ. Την ομάδα του χωριού. Εδώ που ανακατεύονται τα βουνά της Λεκάνης μ΄ αυτά της Ροδόπης.
“Εδώ μάθαμε να κάνουμε τα πάντα όλοι μαζί. Χαρές, λύπες στη ζωή. Συγγενείς και φίλοι είναι όλοι. Κοινό σημείο συνάντησης η εκκλησιά. Για όλα. Νέοι, γέροι, ντόπιοι, ξένοι. Και μετά στην πλατεία. Που πότε γεμίζει και πότε αδειάζει. Για καλό ή κακό. Να το μοιραστούμε μαζί….” λέει η Δήμητρα.
Έτσι κι ο Δεκαπενταύγουστος. Ντύθηκαν παραδοσιακά. Πόντιοι. Περήφανοι, όμορφοι, αγέρωχοι. Να τους δουν. Να μάθουν τα παιδιά. Να διδαχθούν οι νεότεροι. Τελικά, αν αυτό δεν είναι Ελληνική παιδεία και κουλτούρα…τι άλλο θα ήταν !
Μπράβο Δήμητρα. Συγχαρητήρια στον Πολιτιστικό Σύλλογο !
Αλλιώτικες Προτάσεις – Δημήτρης Γκαγκαλίδης
