Γράφει ο Δημήτρης Γκαγκαλίδης
Όσο φορές βλέπω την φωτογραφία του, τόσο καταλαβαίνω πόσο επίκαιρος είναι. Στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας. Από ένα μικρό χωριό στη Θεσσαλία. Μετέπειτα πρωθυπουργός της Ελλάδας. Διαχρονικό παράδειγμα ήθους και αξιοπρέπειας. Εθνικό φρόνημα, αρχές, δίκαιος, ταπεινός.
Για όσους δεν θυμούνται, περνούσε απ’ την Νέα Κεσσάνη στην Ξάνθη επιστρέφοντας απ’ το Μικρασιατικό μέτωπο. Οι πρόσφυγες κλαίγοντας του ζήτησαν να φέρει νερό στον οικισμό. Αποχέτευση, υγιεινή, βασικά έργα υποδομής. Για να μην πεθαίνουν απ’ τις μολυσματικές αρρώστιες. Αυτός τους υποσχέθηκε…
Μόλις πήγε στην Αθήνα, έκανε την υπόσχεση πράξη! Οι ντόπιοι στο χωριό, ένιωσαν κάποιον να νοιάζεται για τα προβλήματα τους. Ένιωσαν άνθρωποι. Χωρίς να πει κανείς τίποτα, έλεγαν το χωριό τους “Πλαστήρια”. Από στόμα σε στόμα. Για να τιμήσουν αυτοί όπως ξέρουν τον άνθρωπο. Για να πουν ένα ευχαριστώ…από μακριά !
Κι αυτός…συνέχισε να ζει έτσι. Αρνήθηκε να έχει τηλέφωνο (έλεγε ότι ο λαός πεινάει ακόμη), κοιμόταν σε ράντζο, αρνούνταν τα ακριβά δώρα. Ο αδερφός του ήταν εργάτης και δεν ήθελε καμιά χάρη για δουλειά, ενώ πάντα έλεγε το δίκιο με κάθε κόστος !
Έτσι για να μαθαίνουμε….
