Το κείμενο που ακολουθεί επεξηγεί πλήρως γιατί… ο ελέφαντας δεν μπορεί να είναι ροζ στην πραγματική ζωή (ακόμα)
Στην πρώτη… φεϊσμπουκική παρέμβαση για το θέμα της προεκλογικής αντιμαχίας, μεταξύ των υποψηφίων στις δημοτικές εκλογές στην Ξάνθη, αναπτύχθηκε μια πολύ γλαφυρή, είναι αλήθεια, πρόταση, από την οποία, ωστόσο, απουσίαζε ένας σημαντικός συντελεστής: ο δημοσιογράφος.
Το περισσότερο που του αναλογούσε, σύμφωνα με τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία ήταν μια… (ευγενικά το θέτω) διεκπεραιωτική συνδρομή.
Όπως ίσως είναι κατανοητό όμως, ο ρόλος του δημοσιογράφου στη δημόσια ζωή και εν προκειμένω και σε μια προεκλογική εκδήλωση αυτού του τύπου -όπως και σε κάθε τύπο- είναι θεσμικά κατοχυρωμένος από το Σύνταγμα (όχι την πλατεία). Γι’ αυτό και το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο θέτει τους όρους και τους κανόνες της προεκλογικής περιόδου (είτε πρόκειται για εθνικές είτε για αυτοδιοικητικές εκλογές), τους οποίους πρέπει να ακολουθεί ο Τύπος, τα ΜΜΕ και οι εργαζόμενοι σε αυτά. Και αυτοί οι κανόνες ορίζονται με σκοπό τη διασφάλιση της εγκυρότητας και της νομιμότητας τις οποίες, το θεσμικό πλαίσιο αναγνωρίζει ότι ΕΓΓΥΟΝΤΑΙ οι συγκεκριμένοι επαγγελματίες-λειτουργοί. Σε αντίθετη περίπτωση, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, θα απευθύνονταν σε άλλον επαγγελματικό φορέα…
Δυστυχώς, κάποιοι, εμμέσως πλην σαφώς, θεωρούν πλήρως απαξιωμένη τη λειτουργία -ίσως και την ύπαρξη, ακόμη- των δημοσιογράφων και πολύ πιθανόν να τους έχουν έτοιμο και… κάποιο ελκυστικό συνταξιοδοτικό πακέτο. Μέχρι τον επικείμενο… ενταφιασμό τους, όμως, όλοι οφείλουν να αποδέχονται -και όχι μόνον όποτε τους συμφέρει- τη θέση που κατέχουν στο κοινωνικό (και άρα και πολιτικό) γίγνεσθαι.
Είναι γεγονός, ότι τα προσχήματα ίσως και να περισώθηκαν, κατά τη δεύτερη «παρέμβαση», οπότε και τους έκαναν τη χάρη να τους συμπεριλάβουν στο… κάδρο.
Το «σύννεφο» όμως δεν έχει διαλυθεί -αντίθετα, είναι η απόδειξη των… ανέμων που κάποιοι θεωρούν χρέος τους να σπείρουν…
Στα επιμέρους και επί τροχάδην, (γιατί όλα έχουν ένα όριο):
-Μια προεκλογική αντιμαχία εάν θέλει να ακολουθεί τους κανόνες πραγματοποιείται σε ένα δημόσιο μέσο μαζικής ενημέρωσης (οι λόγοι προφανείς)
-Οι δημοσιογράφοι -αναπόσπαστο κομμάτι της διαδικασίας (τι να κάνουμε)- οφείλουν να ανήκουν σε αναγνωρισμένα πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια επαγγελματικά σωματεία της Ελλάδας και της ΕΕ (επίσης, προφανείς)
-Οι ερωτήσεις κοινού μπορεί να είναι μέρος μιας προεκλογικής αντιμαχίας.
Καταλαβαίνουμε απόλυτα, ότι τα ΜΚΔ έχουν προκαλέσει σύγχυση σε ένα μικρό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας το οποίο θεωρεί ότι… «κάνει μια χαρά τον δημοσιογράφο», επειδή βιντεοσκοπεί «γεγονότα» ή γράφει δημοσίως τις απόψεις του.
Όσοι, όμως, έχουν αποφασίσει ότι επιθυμούν να ταχθούν στην υπηρεσία των πολιτών, τότε θα έπρεπε να γνωρίζουν πως δεν υπάρχει καλύτερη υπηρεσία -σε αυτή τη φάση- από το να μην υιοθετούν τη σύγχυση.