Μὲ τὴν σημερινή μεγάλη ἑορτή τῶν Θεοφανείων ὁλοκληρώνεται ὁ ἑορταστικός κύκλος τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου, ποὺ ἄρχισε μὲ τὴν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων. Ἡ σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἀπό τὴν Παρθένο Μαρία, ὑπῆρξε φανέρωση τοῦ Θεοῦ στὴ γῆ : «Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ», λέει ὁ Ἀπ. Παῦλος. Κατά τὴ βάπτιση τοῦ Χριστοῦ στὸν Ἰορδάνη ποταμό φανερώθηκε στὸν κόσμο ἡ Τριαδικότητα τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἄνθρωποι πλέον ἀποκτοῦν τὴ δυνατότητα νὰ ἀντιλαμβάνονται καὶ μὲ τὶς αἰσθήσεις τους, ὄχι μόνο μὲ τὴν πίστη τους, τὴ Θεότητα καὶ νὰ γεύονται τὴ χάρη Της. «Ἐπεφάνη ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις», ἀναφέρει καὶ πάλι ὁ Ἀπόστολος.
Μὲ τὴν ἐμφάνιση τῆς Ἁγίας Τριάδος στὸν ἱστορικό χῶρο καὶ χρόνο, μὲ τὴ διαβεβαίωση τοῦ Θεοῦ Πατρός γιὰ τὸν βαπτιζόμενο Χριστό «οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός ἐν ᾧ εὐδόκησα», καθώς καὶ τὴν ὁμολογία τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἔχουμε τὴν ἐπίσημη διακήρυξη, ὅτι ὁ Υἱός καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστός, εἶναι ὁ «εἷς τῆς Τριάδος», ὁ ὁποῖος ἐνανθρώπησε γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Ὁ Χριστός βεβαίως δὲν εἶχε ἀνάγκη βαπτίσματος. Τὸ βάπτισμα τοῦ Ἰωάννου ἦταν κατεξοχήν βάπτισμα μετανοίας, καλοῦσε τοὺς ἀνθρώπους στὴν ἐξέταση καὶ συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν τους καὶ στὴ μετάνοια. Ὁ Χριστός, γράφει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, δὲν εἶχε ἁμαρτία καὶ δὲν βαπτίστηκε ἐπειδή εἶχε ἀνάγκη κάθαρσης, «ἀλλά τὴν ἐμήν οἰκειούμενος κάθαρσιν», δηλαδή, βαπτίστηκε γιὰ νὰ πλύνει τὴν ἁμαρτία ὅλου τοῦ ἀνθρώπινου γένους, νὰ θάψει βυθίζοντας ὁλόκληρο τὸν παλαιό ἄνθρωπο μέσα στὸ νερό καὶ ἀπό ἐκεῖ νὰ ἀναδύσει τὸν νέο, τὸν ἀνακαινισμένο.
Ἡ ἑορτή τῶν Θεοφανείων ἀποτελεῖ τὴν ἀπαρχή τοῦ ἐπί γῆς ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ. Σήμερα σὲ ὅλoυς τοὺς Ναούς τελεῖται μιὰ ἀπό τὶς πιὸ σημαντικές, ἀλλά καὶ λαοφιλεῖς Ἀκολουθίες, αὐτή τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ τῶν ὑδάτων. Αὐτή εἶναι ἡ ἄλλη σημαντική παράμετρος τῆς σημερινῆς ἑορτῆς, ὁ ἁγιασμός τῆς φύσεως. Ὁ καθαγιασμός τοῦ ὑγροῦ στοιχείου ποὺ εἶναι ἡ βάση τῆς ζωῆς γιὰ ὅλη τὴ δημιουργία. Μὲ τὴν ἀνθρώπινη ἁμαρτία ὁλόκληρη ἡ κτίση ἀπώλεσε τὸ ἀρχικό κάλλος της, «συστενάζει καί συνωδύνει ἄχρι τοῦ νῦν», ἀκολούθησε τὴν ἀνθρώπινη φύση στὴν πτώση, τὴ φθορά καὶ τὸν θάνατο. Ὁ Μέγας Ἁγιασμός ποὺ τελοῦμε σήμερα, καὶ τὸν ὁποῖο μεταλαμβάνουμε ἐμεῖς, ἀλλά καὶ ραντίζουμε μὲ αὐτόν ὅλο τὸ ὑλικό περιβάλλον, συνιστᾶ μιὰ πρώτη ἀπελευθέρωση τῆς ὑλικῆς δημιουργίας ἀπό τὴ φθορά.
Ἀγαπητοί μου
Σκοπός καὶ περιεχόμενο τῆς ζωῆς μας πρέπει νὰ εἶναι ὁ προσωπικός ἁγιασμός μας. Ὁ Θεός μᾶς ἀποκαλύφθηκε καὶ μᾶς φανέρωσε τὴν ἀλήθειά Του. Μᾶς ἔδωσε τὸν Λόγο Του ὡς παρακαταθήκη ζωῆς. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς παρέχει συνεχῶς τὰ ὅπλα γιὰ τὸν προσωπικό μας ἀγῶνα. Τὸ ζητούμενο πάντοτε εἶναι ἡ δική μας προαίρεση καὶ προσπάθεια, τὸ πνευματικό μας φιλότιμο, ἡ ἀγάπη μας καὶ ἡ πίστη μας στὸν Θεό.
Εὔχομαι χρόνια πολλά καὶ εὐλογημένα σὲ ὅλους, ὁ Κύριός μας νὰ φωτίζει καὶ νὰ ἁγιάζει τὶς ζωές μας.
Διάπυρος πρὸς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ † Ο ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
