Όλοι ήταν παρόντες στην κορύφωση του θείου δράματος – Η προσέλευση του κόσμου στην πλατεία της Ξάνθης ήταν μεγάλη και η ατμόσφαιρα έντονα κατανυκτική
Μητροπολίτης Ξάνθης : Σήμερα είναι Μεγάλη Παρασκευή και ο ουρανός στέλνει δάκρυα για να ποτίσει τη γη σε μία περίοδο που τη βροχή την έχουμε ανάγκη – Χρόνια πολλά και ευλογημένα !
Η πιο Ιερή μέρα του ορθοδόξου εορτολογίου , η Μεγάλη Παρασκευή. Το Θείο Δράμα κορυφώνεται με τη Σταύρωση και τον Ενταφιασμό του Ιησού Χριστού, στον δρόμο προς την Ανάσταση! Η Μεγάλη Παρασκευή είναι συνυφασμένη για τους πιστούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας με τον στολισμό, την προσκύνηση και την περιφορά του Επιταφίου.
«Η ζωή εν τάφω κατετέθης Χριστέ», έψαλλαν χιλιάδες πιστοί που προσήλθαν με ευλάβεια στους ναούς ενώ νιώθοντας το βουβό πόνο της Παναγιάς, έψαλαν το «ω γλυκύ μου έαρ» και στη συνέχεια ακολούθησε η περιφορά των Επιταφίων. Σε κλίμα θρησκευτικής ευλάβειας η Ακολουθία του Επιταφίου Θρήνου εψάλη από το γεμάτο συγκίνηση πλήθος κάθε ηλικίας, ενώ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ξάνθης & Περιθεωρίου κ.κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της του Θεού Σοφίας.
Ο Σεβασμιώτατος αμέσως μετά μέσω του πνευματικού του λόγου, μίλησε στις ψυχές των πιστών που βρέθηκαν το βράδυ της Μ. Παρασκευής στην πλατεία της Ξάνθης και τους προέτρεψε να πιστέψουν, να εμπιστευτούν και να αγαπήσουν τον Χριστό γιατί όπως τόνισε “..αυτός δίνει νόημα και αξία στη ζωή και στον κάθε άνθρωπο...”
«Γιατί ο άνθρωπος έχει αξία όχι με το τι κατέχει αλλά με το τι είναι και το τι πιστεύει..» σημείωσε ο Σεβασμιώτατος και πρόσθεσε «..Σήμερα είναι Μεγάλη Παρασκευή και ο ουρανός στέλνει δάκρυα για να ποτίσει τη γη σε μία περίοδο που τη βροχή την έχουμε ανάγκη . Χρόνια πολλά και ευλογημένα..»
Ω γλυκύ μου έαρ – Το Εγκώμιο Επιταφίου Θρήνου της Μεγάλης Παρασκευής.
Είναι από τους πιο εξαιρετικούς ορθόδοξους βυζαντινούς ύμνους που εξιστορεί τη σταύρωση του Ιησού και εκφράζει τον πόνο της Αγίας του Μητέρας.
Αι γενεαί πάσαι, ύμνον τη Ταφή Σου, προσφέρουσι Χριστέ μου.
Καθελών του ξύλου, ο Αριμαθείας, εν τάφω Σε κηδεύει.
Μυροφόροι ήλθον, μύρα σοι, Χριστέ μου, κομίζουσαι προφρόνως.
Δεύρο πάσα κτίσις, ύμνους εξοδίους, προσοίωμεν τω Κτίστη.
Ούς έθρεψε το μάννα, εκίνησαν την πτέρναν, κατά του ευεργέτου.
Ιωσήφ κηδεύει, συν τω Νικοδήμω, νεκροπρεπώς τον Κτίστην.
Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;
Υιέ Θεού παντάναξ, Θεέ μου πλαστουργέ μου, πώς πάθος κατεδέξω;
Έρραναν τον τάφον αι Μυροφόροι μύρα, λίαν πρωί ελθούσαι.
Ω Τριάς Θεέ μου, Πατήρ Υιός και Πνεύμα, ελέησον τον κόσμον.
Ιδείν την του Υιού σου, Ανάστασιν, Παρθένε, αξίωσον σους δούλους.
