Γιατί η άνοιξη .. πάντα θα βρει τον δρόμο της … ακόμη κι εκεί που δεν την περιμένεις
Κι εκεί που περπατάς στο γκρίζο τοπίο , να’ σου απροσδόκητα βρίσκεσαι μπροστά σε αυτό το θέαμα. Ένα λουλούδι, μία πρασινάδα ξεπετάγεται μέσα από την πιο ανεπαίσθητη χαραμάδα στο τσιμέντο. Ένα χαμομήλι, μία παπαρούνα, γεννιέται μέσα από την άσφαλτο, στις γωνιές ενός πεζοδρομίου, στον τοίχο ή στο παράθυρο ενός σπιτιού.
Χωρίς τη φροντίδα κανενός, χωρίς νερό, χωρίς το κατάλληλο φως, αυτό το λίγο χώμα ανάμεσα στο γκρίζο τσιμέντο, τους αρκεί για να ξεκινήσουν το ταξίδι τους προς το φως και τον αέρα. Να λοιπόν που αποκτά μία άλλη σημασία και μία άλλη αξία η έκφραση « μη φυτρώνεις εκεί που δε σε σπέρνουν». Γιατί η εικόνα της κατακόκκινης παπαρούνας που στέκεται αγέρωχη και περήφανη μέσα από την τσιμεντένια σχισμή είναι πραγματικά τόσο μοναδική, τόσο ελπιδοφόρα, τόσο λυτρωτική.
Γιατί θαύματα μπορούν να συμβούν γύρω σου πολλά ..αρκεί να τα προσέξεις !
Αγριόχορτα
Υπάρχουν λουλούδια ελκυστικά
Μα εγώ αγαπώ τα αγριόχορτα
Γιατί δεν διστάζουν
Με την πέτρα να αναμετρηθούν
Να παλέψουν, να αναδυθούν.
Ποίημα της Ξανθιώτισσας ποιήτριας Ελευθερίας Χριστοδούλου από την ποιητική συλλογή «Λέξεις που σιωπούν» από τις εκδόσεις “Μέθεξις”
