Η ποίηση του Ζήση Ζήκου ήταν ευκαιρία για αντάμωμα μίας γενιάς που άφησε το δικό της μοναδικό αποτύπωμα στην Ξάνθη. Ευκαιρία για ανοιχτές και μεγάλες αγκαλιές .. για πολλές αναμνήσεις. Γιατί …χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια..!
Παρουσιάστηκε το ποιητικό έργο του Ξανθιώτη δημιουργού
Η γραφή του Ζήση Ζήκου κατάφερε να ενώσει ανθρώπους που μεγάλωσαν στα ίδια μέρη όπου και ξανασυναντήθηκαν για να βιώσουν τα όμορφα συναισθήματα συγκίνησης και νοσταλγίας. Γιατί η γραφή του Ζήση κατάφερε να φέρει από το παρελθόν στο παρόν βαθιές συναισθηματικές και πνευματικές διαδρομές, αφού κάθε του ποίημα ήταν από μόνο του εάν συνονθύλευμα στιγμών και συναισθημάτων. Κάθε του ποίημα ένας σταθμός, μια περιπέτεια, όπου οι λέξεις αποτελούν το όχημα και η ζωή τον προορισμό . Γιατί το ταξίδι μέσω της ποίησης είναι μια διαδικασία που εμπλουτίζει το νου και την καρδιά, αφήνοντάς μας πάντα με την αίσθηση ότι έχουμε ζήσει κάτι βαθύ και σημαντικό!
Απαγγελίες ποιημάτων, μελοποιημένα ποιήματα και βέβαια οι απαραίτητες αναφορές από τους ομιλητές στο ποιητικό έργο του Ζήση Ζήκου πλαισίωσαν την όμορφη αυτή εκδήλωση.
Την παρουσίαση πλαισίωσαν ο κ. Θανάσης Μουσόπουλος (Φιλόλογος-Συγγραφέας -Ποιητής), η κ. Πηνελόπη Καμπάκη Βουγιουκλή (Ομότιμη Καθηγήτρια Γλωσσολογίας ΔΠΘ) και ο κ. Δημήτρης Κασαπίδης (Δρ. Ιστορίας University of Johannesburg, Δρ. Ιστορίας της Τέχνης ΔΠΘ).
Την εκδήλωση συντόνισε άψογα η κ. Βίκυ Μπαφατάκη (Δρ. Επικοινωνιολόγος -Βιοηθικός, Ακαδημαϊκή Ερευνήτρια Βιοηθικής Τμήμα Φιλοσοφίας ΕΚΠΑ)
Τέλος αξίζει να τονιστεί η συμβολή του Ξανθιώτη Μουσικού και τραγουδιστή Αντώνη Μουσαδέ στην όμορφη εκδήλωση αφού κατάφερε κι “έντυσε” μελωδικά με υπέροχο τρόπο μερικά από τα ποιήματα του Ζήση Ζήκου. Και το ταξίδι της ποίησης.. έγινε μουσική ..τραγούδι.. ωδή στη ζωή!
Δείγματα από την ποιητική συλλογή
Μοναδικέ μου εαυτέ
Κάθισε να τα πιούμε
Είμαστε μόνοι εσύ κι εγώ
Καιρός να γνωριστούμε
Απόψε θέλω να αποδράσω μαγικά
μικρά ταξίδια στο βυθό της λογικής σου
στις απολήξεις σου να ψάξω μυστικά
που ‘χεις κρυμμένα απ’ τη συνείδησή σου
Συγνώμη που σ’ αδίκησα
Κι ας νόμιζα πως νίκησα
Μα πόσο λάθος έκανα
Κι αχάριστα σου φέρθηκα
