Ο Σταύρος Δαμιανίδης, ο πιο παλιός καφεκόπτης της περιοχής και επιχειρηματίας με 50 χρόνια αφοσίωσης στον καφέ, έφυγε από τη ζωή, σκορπώντας θλίψη στην οικογένεια, τους φίλους και τους πελάτες του.
Η Αλεξανδρούπολη αποχαιρετά έναν άνθρωπο που άφησε το δικό του αποτύπωμα στην πόλη
Ο ξακουστός καφές του δεν ήταν απλώς ένα προϊόν, αλλά μια παράδοση, μια γεύση και ένα άρωμα που συντρόφευσε γενιές. Η κληρονομιά που αφήνει πίσω του είναι ανεκτίμητη, τόσο στον χώρο του καφέ όσο και στις καρδιές όσων τον γνώρισαν.
Ακολουθούν τα συγκινητικά λόγια της κόρης του, που τον αποχαιρετά με αγάπη:
“Με βαθιά οδύνη η οικογένειά μας αποχαιρετά τον αγαπημένο σύζυγο κ πατέρα μου Σταύρο Δαμιανίδη που έφυγε από τη ζωή.
Για μας είναι ώρες κ μέρες σιωπής και πένθους.
Ακολουθώντας το παράδειγμα του βίου του, που τον χαρακτήριζε η ηρεμία κ η ταπεινοφροσύνη, κ μη συμπαθώντας ιδιαίτερα τις βαρύγδουπες διαδικτυακές αναφορές σε τέτοιες στιγμές που απαιτούν ησυχία κ μνήμη, προχωρώ στην ανάρτηση γνωρίζοντας τη σχέση που είχε με τον εμπορικό κόσμο της πόλης κ της ευρύτερης περιοχής για να ενημερωθούν φίλοι, συνεργάτες, συνάδελφοι που θα ήθελαν να τον αποχαιρετίσουν.
Θα ήθελα να συμπυκνώσω σε λίγες προτάσεις τη ζωή κ την προσωπικότητά του, αλλά είναι αδύνατον. Επιλέγω να σταθώ στις λέξεις δουλειά, αξιοπρέπεια, αυτογνωσία, ταπεινοφροσύνη, προσφορά.
Ο πατέρας μου υπήρξε ένας αληθινός κ ακούραστος εργάτης της ίδιας της έννοιας της εργασίας, που από το 1970 ως σήμερα συνέδεσε το όνομά του με τον καφέ.
Επιλέγω σ αυτήν την ανάρτηση να τον ‘απεικονίσω’ (ας μού επιτραπεί η έκφραση) κ να τον αποχαιρετίσω, εγώ, ως κόρη κ παιδί του, με το ‘πρώτο του παιδί’. Τον καφέ του.
Τον Καφέ Δαμιανίδη.
Το μαγαζί του. Τη ζωή του.
Που τού έδινε ζωή ως σήμερα..
Και τον συνόδευσε περισσότερο από μισό αιώνα..
Να στέκεται στην αγαπημένη του φλαμουριά κ να κοιτάζει ευλαβικά μέχρι κ το τελευταίο σακί που θα ξεφορτωθεί, να επιτηρεί ως το τέλος την τακτοποίηση, να κάθεται ως κ την τελευταία στιγμή στο αγαπημένο του γραφείο με τα ‘κιτάπια’ του, να φεύγει από το μαγαζί, και να ‘φεύγει’ πια όρθιος μέσα από αυτό 55 χρόνια μετά..
Η αγάπη με την οποία κοιτάζει το σακί με την πρώτη ύλη του καφέ στην πρώτη φωτογραφία είναι αυτό που ήταν ο πατέρας μου στη ζωή του.
Και τώρα που το σκέφτομαι μια τέτοια φωτογραφία ήταν όλη η ζωή του..
Ευχαριστώ θερμά όλους για τη στήριξη κ τη συμπαράσταση που δέχομαι εγώ κ η οικογένειά μου από το πρωί.
Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου Αλεξανδρούπολης την Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου”.
e-evros.gr
