Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 253η ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2024
Πρὸς τὸν Ἱερὸ Κλῆρο καὶ τὸν εὐσεβῆ Λαὸ τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί ἀδελφοί Χριστός Ἀνέστη
Εὐφρόσυνος καί φωτεινή ἀνέτειλε ἡ Ἁγία ἡμέρα τοῦ Πάσχα καί σκορπίζει χαρά, παρηγοριά, ἀγαλλίαση καί ἐλπίδα σ΄ὅλους τούς πιστούς, παρά τήν ἐπικρατούσα ἀνά τόν κόσμο βαρειά ἀτμόσφαιρα ἐξ’αἰτίας τῆς πολυδιάστατης κρίσης. Πολεμικές συγκρούσεις, βία, ἀτυχήματα, ἀκραῖα καιρικά φαινόμενα μέ ὅλες τίς ἐπιπτώσεις, χαρακτηρίζουν τήν καθημερινή ζωή τῆς ἀνθρωπότητας.
Σήμερα χαρά πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης, σήμερα «ὁ Δῆμος τῶν ἄνω δυνάμεων ἀγάλλονται γιά τήν τῶν ἀνθρώπων σωτηρίαν» γράφει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
Ὁ ἄνθρωπος καταδίκασε τόν Θεό στόν θάνατο καί ὁ Θεός καταδικάζει τόν ἄνθρωπο στήν ἀθανασία, τόν κάνει φωτόμορφο τέκνο τῆς Ἐκκλησίας Του.
Καί ἐνῶ οἱ προσπάθειες τῶν ἐχθρῶν Του θριάμβευσαν φαινομενικά, ἐνῶ ὁ λίθος τοῦ τάφου σφραγίστηκε ὡς ἐπικύρωση τῆς νίκης τῶν διωκτῶν Του, ἐνῶ τότε φάνηκε πῶς γιά πάντα ἔκλεισε ὁ φάκελος τοῦ Ναζαρηνοῦ τοῦ Ἐσταυρωμένου.
Ἐκεῖνος ἐξηργέθη ἐκ τοῦ τάφου καί φώτισε τά σύμπαντα μέ τό ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό θεμέλιο τῆς πίστεως μας. Γιά νά μήν ἀμφιβάλλει κανείς, ὁ Χριστός μετά τήν Ἀνάσταση Του δέχεται τήν ψηλάφιση ἀπό τόν Θωμᾶ, ἐμφανίζεται στούς μαθητές, συνοδοιπορεῖ μέ τόν Λουκᾶ καί τόν Κλεώπα στόν δρόμο πρός Ἐμμαοῦς, συνέφαγε μέ τούς μαθητές Του στή θάλασσα τῆς Τιβεριάδος θέλοντας νά τους βεβαιώσει τήν ἀλήθεια τῆς Ἀναστάσεως, ὅτι δέν εἶναι φάντασμα, ἀλλά ὁ Θεάνθρωπος πού ἔπαθε καί ἀναστήθηκε.
Σήμερα ὁ ἄνθρωπος τῆς νέας ἐποχῆς ἔχει ἀνεβάσει στή θέση τοῦ Θεοῦ τά εἴδωλα. Ἡ θεοποίηση τῆς ἐπιστήμης καί τῆς τεχνολογίας, ἡ κομματικοποίηση τῆς κοινωνίας, ἡ λατρεία τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἡ ἀλλοίωση τῶν ἠθῶν, ὁ εὐτελισμός κάθε ἀγαθοῦ καί ὡραίου, ὁ δικαιωματισμός καθιερώνει σιγά-σιγά στήν κοινωνία μας τήν εἰδωλατρεία, λείπει ὅμως ἡ χαρά.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ προκαλεῖ τὸν ἄνθρωπο κάθε ἐποχῆς καὶ τὸν προσκαλεῖ νὰ λάβει θέση ἀπέναντί της.
Ἡ ἀρνητικὴ καὶ ἐχθρικὴ στάση ἀπέναντί της σημαίνει τὴν ὑποδούλωση τοῦ ἀνθρώπου στὰ στενὰ ὅρια μιᾶς ἐνδοκοσμικῆς ὑπάρξεως στὴν ὁποία κυριαρχεῖ ὁ τρόμος τοῦ θανάτου καὶ ἡ ἀγωνία τοῦ μηδενός.
Ἐνῷ ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ ἡ θετικὴ τοποθέτηση, ἡ ἐν πίστει ἀποδοχὴ τῆς Ἀναστάσεως, σημαίνει τὸ ἄνοιγμα τοῦ ἀνθρώπου σὲ ἕνα νέο κόσμο ἐλπίδας, ὅπου τὸ φράγμα τοῦ θανάτου διασπᾶται ἀπὸ τὴν προσδοκία τῆς ἀναστάσεως. Γιατί ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν Ἰησοῦς Χριστὸς «ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο».
Ἡ λύση εἶναι στά δικά μας χέρια. Μποροῦμε νά διαλέγουμε τήν ἀπελπισία ἤ τήν ἐλπίδα, τόν θρῆνο ἤ τήν πασχαλινή χαρά, τόν θάνατο ἤ τήν ζωή, τό σκοτάδι ἤ τό φῶς, πού εἶναι ὁ Ἀναστάς Κύριος. Ἡ εὐχή «Καλό Πάσχα» πού ἀνταλλάσουμε αὐτές τίς ἡμέρες δείχνει γιά τόν καθένα μας μιά πορεία πού πρέπει να πάρουμε. Πάσχα σημαίνει διάβαση, πέρασμα, ἔξοδο. Νά ἐπιχειρήσουμε μιά ἔξοδο ἀπό τόν χῶρο τοῦ φόβου καί τῆς ἀποκαρδιώσεως στήν περιοχή τῆς ἐλπίδος, ἀπό τά τέλματα τοῦ ψέυδους στά ὑψίπεδα τῆς ἀλήθειας, ἀπό τήν μοναξιά μας στήν ἐν Χριστῷ κοινωνία, ἄνθρωποι μέ πασχαλινό ἦθος.
Χριστός Ἀνέστη.
Διάπυρος πρὸς τὸν Ἀναστάντα Κύριον εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
