Για τη ΖΩΗ, για την Ανίσα, την Καρολάιν και την Ελένη, για την Τζεβριέ, την Ζάκι, τη Μαρία, τη Νεκταρία, την Ανθή και την Αδαμαντία!
Όλες μαζί μια γροθιά, «τραγουδήσαμε δίχως φόβο» – Γιατί κάθε λεπτό σχεδόν κάθε μέρα… θρηνούμε μια κόρη, μία αδερφή και μία μητέρα!
Η κεντρική πλατεία της Ξάνθης το μεσημέρι του Σαββάτου πλημμύρισε από κόσμο και γυναίκες που τραγούδησαν όλες μαζί .. για τη ΖΩΗ.
Εκεί ήταν οι συγγενείς της Ζωής που με δάκρυα στα μάτια αποχαιρετούσαν για μία ακόμη φορά τη Ζωή τους, με την ευχή να μην ξανασυμβεί ποτέ τίποτα παρόμοιο στον τόπο που ζούμε.
Εκεί και η μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη, της Ελένης μας , που έφυγε τόσο τραγικά και άγρια γιατί κάποιοι αποφάσισαν να κόψουν το νήμα της ζωής της και να σταματήσουν τόσο νωρίς τα όνειρά της και τα όνειρα που έκαναν μαζί της οι δικοί της άνθρωποι που ζούσαν και ανέπνεαν για να την καμαρώνουν.
«Τραγουδάμε δίχως Φόβο»: Ένα τραγούδι γροθιά κατά της έμφυλης βίας αντήχησε σε όλη την Ξάνθη – Ένα ιδιαίτερα συγκινητικό τραγούδι για τη μάστιγα των γυναικτονιών – Μια ανεξάρτητη κίνηση, αυτόβουλη παρέμβαση
Μία από τις διοργανώτριες της δράσης η κ. Στέφη Αποστολίδου, ενημέρωσε για τη δράση και μίλησε από καρδιάς για το πώς ξεκίνησε η ιδέα της δράσης και τους στόχους της
Όπως εξήγησε η πρωταρχική ιδέα ήταν της Γιάννας, συμμαθήτριας της Ζωής Δαλακλίδου. Σκοπός όλης της δράσης είναι να ευαισθητοποιήσει , να κινητοποιήσει και να δώσει φωνή σε όλες όσες δέχονται βία και να τους δώσει κουράγιο ώστε να μιλήσουν ανοιχτά και να αναζητήσουν βοήθεια.
Η δράση αρχικά ξεκίνησε από την κεντρική πλατεία όπου οργανωμένα όλοι οι παρευρισκόμενοι τραγούδησαν ΔΙΧΩΣ ΦΟΒΟ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ.
Ακολούθησε μία μικρή πορεία έως το σπίτι της Ζωής Δαλακλίδου, όπου τελέστηκε τρισάγιο και κατατέθηκαν λουλούδια από όλους για την ψυχή της Ζωής αλλά και όλων των γυναικών που έφυγαν τόσο άδικα από τη ζωή, γιατί απλά ήταν γυναίκες.
Τραγουδάμε Δίχως Φόβο
Να τρέμει το κράτος, να κλείνουν οι δρόμοι
Να τρέμει όποιος χέρι τολμά και σηκώνει
Μας παίρνουν με βία, την ξεγνοιασιά
Μας φύτεψαν φόβο, μα φυτρώσαν φτερά
Και κάθε λεπτό σχεδόν κάθε μέρα
Θρηνούμε μια κόρη αδερφή και μητέρα
Μέσα σε μια νύχτα μας εξαφανίζουν
Συνένοχος είναι όποιος σιωπά, σα μας αφανίζουν
Ρεφρέν
Για εκείνες τις νύχτες που γύριζα μόνη
Στη θέα μιας μορφής το αίμα μου να παγώνει
Για όλα τα χέρια που σφίγγουν κλειδιά
Γινόμαστε όλες μαζί μια γροθιά!
Δικαίωμα δεν έχεις στο σώμα μου επάνω,
Δε σου πέφτει λόγος πού πάω και τι κάνω
Δεν είναι αγάπη ο πόνος κι η βία
Όλες απαντάμε, αν αγγίξεις μία
Κι αν δε το κατάλαβες τούτοι οι στίχοι
Φωνάζουν πως βρίσκομαι εδώ από τύχη
Με οργή τραγουδάω, ακούστε με όλοι
Στο σπίτι αν δεν έρθω, κάψτε την πόλη
Με λένε Ανίσα, Καρολάιν και Ελένη
Με σκότωσε το σύστημα που τους ξεπλένει
Είμαι η Τζεβριέ, η Ζάκι, η Μαρία
Νεκταρία, Ανθή, Ζωή, Αδαμαντία
Στο όνομα μου γράψτε νέα, ιστορία
Ρεφρέν
Για εκείνες τις νύχτες που γύριζα μόνη
Στη θέα μιας μορφής το αίμα μου να παγώνει
Για όλα τα χέρια που σφίγγουν κλειδιά
Γινόμαστε όλες μαζί μια γροθιά!
Δικαίωμα δεν έχεις στο σώμα μου επάνω,
Δε σου πέφτει λόγος πού πάω και τι κάνω
Δεν είναι αγάπη ο πόνος κι η βία
Όλες απαντάμε, αν αγγίξεις μία
