Μετά την Ανάσταση του Λαζάρου, ο λαός γεμάτος ενθουσιασμό υποδέχεται τον Χριστό που εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα. Η κραυγή «ωσαννά», που σημαίνει «σώσε μας», «ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ»δείχνει ότι ο λαός βλέπει τον Χριστό σαν τον ελευθερωτή βασιλιά που θα δώσει τη λύση στα πολλά προβλήματα του.
Και είναι πραγματικά βασιλιάς ο Χριστός, η δόξα του όμως συνίσταται στο σταυρό, η δύναμή του στην αγάπη και την συγχωρητικότητα, και η βασιλεία του βρίσκεται στις καρδιές των ανθρώπων. Η βασιλεία που διακηρύσσει «ουκ έστι εκ του κόσμου τούτου».
Ο άνθρωπος του κόσμου τούτου θέλει την σιγουριά και την δύναμη, θέλει να εξασφαλισθεί με την εξουσία, κάνει ο,τι μπορεί για να σταθεί γερά στα πόδια του. Η βασιλεία του Χριστού δεν έχει σχέση με τα εξωτερικά κοσμικά σχήματα, με την οργάνωση, με την δύναμη, είναι βασιλεία αγάπης και ειρήνης.
Γι’αυτό και ο βασιλιάς Χριστός μπαίνει στα Ιεροσόλυμα καθισμένος πάνω σ’ένα ονάριο, εκπληρώνοντας έτσι την σχετική προφητεία του προφήτου Ζαχαρία «Χαίρε θύγατερ Σιών, ιδού ο βασιλεύς σου έρχεται καθήμενος επί πώλου όνου». Κι ο θρόνος προς τον οποίο σπεύδει να εγκατασταθεί είναι ο σταυρός, που φανερώνει την αγάπη του Θεού.
Ο Σταυρός όμως του Χριστού δεν είναι απλώς ένα σημαντικό γεγονός του παρελθόντος που τέμνει σαν ορόσημο την ιστορία. Είναι ένα γεγονός συνεχώς παρόν μέσα στον κόσμο.
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή, αποτελεί ένα προανάκρουσμα του πάθους αλλά και της αναστάσεως του Χριστού. Μας καλεί να πάρουμε θέση με όλη την ύπαρξη μας έναντι του ζωηφόρου Σταυρού. Από το αν τοποθετηθεί κανείς όπως ο Ιούδας η όπως η Μαρία, όπως οι φαρισαίοι η όπως οι μαθητές, θα εξαρτηθεί ο θάνατος η η ζωή του.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
